Je hebt van die dagen. Doodmoe kom je ’s avonds uit je werk geslingerd, staat daar ineens een hysterisch wildvreemd wijf uit een vorig huwelijk te schreeuwen, ze kent blijkbaar je naam ook nog, dat die kinderen net zo goed van jou zijn en dat jij er best ook eens op kunt passen. Gezien de lengte van de kinderen ben je met deze vrouw een jaar of 5 geleden getrouwd geweest. Ze verwijt je nogmaals dat je destijds ook wel een borreltje nam uit het werk en begint allerlei slachtofferrolverhalen op te hangen terwijl jij echt geen idee hebt, waar of om wie het gaat. Om meer taferelen voor je huis te voorkomen, duw je de kinderen je huis in en gooi je met een vrolijke zwaai de deur vol op haar neus. Nu lijkt het even alsof je avond naar de klote is, maar niet getreurd. Je vertelt de kinderen dat zij zich boven mogen verstoppen en jij langzaam tot 100 telt alvorens jij ze gaat zoeken. Hardop tel je tot 30, je trekt je jas aan en je gaat terug naar de kroeg. Vannacht niet vergeten ergens waterijsjes mee te nemen…