Wat moet het toch heerlijk zijn om te kunnen ondernemen zoals een bank dat doet. Je gaat gewoon een beetje speculeren met het geld van anderen. Oogst je dikke winsten, prima, zorg je dat die vooral in de top terechtkomen. Gaat het mis, jammer, schuif je dat gewoon af op de belastingbetaler. 46 miljard mocht de staat bij elkaar ophoesten om de banken overeind te houden. Je personeel zet je dan een jaartje of wat op de nullijn. Het is dus heerlijk risicoloos ondernemen, de droom van iedere neoliberaal. Schaamteloos zakken vullen als het kan en dommig om je heen kijken als het mis gaat. Je handen hulpeloos naar buiten draaiend: Ja wat kan ik er nu helemaal aan doen? Zelf zetten de heren bankiers hun geld trouwens op buitenlandse banken. Waar echte toppers het beheren en er een top rendement uit persen. Alleen als er over het salaris wordt gesproken en over het toekennen van bonussen stellen ze zichzelf hier in Nederland op hetzelfde niveau. Maar dat is eigen belang. Hoe zou het in huize Hamers (topman ING) eraan toe gaan vraag ik me weleens af? Opluchting dat je eindelijk niet meer hoeft rond te komen van die schamele 1,27 miljoen per jaar? Nou gelukkig hebben we volgend jaar 1,63 miljoen. Papa heeft zichzelf gewoon even 28 procent loonsverhoging gegeven. Ja maar ze zijn toch al jaren aan het reorganiseren bij ING papa? Mensen die er tientallen jaren werkten worden er uit gezet en zij die wel blijven krijgen er geen cent bij? Niet zo zeuren jongen, hadden ze op school maar beter hun best moeten doen. Dan hadden ze nu ook topbankier kunnen zijn. Het eerste wat we leren dat een geweten maar onnodige ballast is op de hogere school voor graaiers.