Iets wat al maandenlang in het nieuws is en waar iedereen wel een mening over heeft is de Griekse crisis. Nu ga ik helemaal niet doen alsof ik de wijsheid in pacht heb maar het is wel iets wat ook mij bezighoudt. Maar eens wat dieper erin duiken om duidelijkheid te krijgen en wat zaken op een rijtje zetten lijkt me wel aardig.

Hoe heeft het zover kunnen komen?
Net na het aantreden van een nieuwe Griekse regering in oktober 2009 onthulde de minister van Financiën dat zijn voorgangers stelselmatig valse cijfers over het Griekse begrotingstekort hadden gepresenteerd. Het begrotingstekort van Griekenland zou in 2009 9,6 procent hebben bedragen, in plaats van 3,7 procent, zoals tot dan toe werd aangenomen. Het bleek achteraf nog erger. Namelijk 12,7 procent en toen de andere eurolanden daar achter kwamen waren de rapen gaar. Als gevolg gingen de Grieken flink meer betalen voor hun leningen en kwamen zo dus nog verder in de problemen.
Wat deden de Euro landen?
Die luisterden in ieder geval niet naar grote denkers als dhr. Wilders. In 2010 besloten ze te helpen. Niet eens omdat we niet zonder Griekenland zouden kunnen. Dat kunnen we namelijk heel goed maar vooral om te voorkomen dat ook andere zwakke eurolanden zouden omvallen. De hulp kregen de Grieken onder de voorwaarden dat ze niet als een achterlijke geld over de balk bleven smijten.
Gevolgen voor de Griekse bevolking
De bezuinigingsmaatregelen waren een klap voor de economie van Griekenland en de Griekse bevolking. In 2010 daalden de lonen in de publieke sector met gemiddeld 15 procent. Bij staatsbedrijven was dat zelfs 30 procent. De pensioenen werden met 10 procent gekort. Men had dus jaren boven zijn stand geleefd. Er kwam maar geen einde aan de stijgende werkloosheid in Griekenland. In 2014 lag de werkloosheid op 28 procent van de beroepsbevolking en de jeugdwerkloosheid zelfs op 61,4 procent. De bezuinigingsmaatregelen van de Griekse regering leidden daardoor tot heftige protesten onder de bevolking.