Jaha, beste lezertjes van Iwih het is weer de hoogste tijd voor een nieuw verhaal over Greet de blonde ekster. De nadrukkelijke roep hierom in de mail konden we niet langer negeren. En of er weer wat aan de hand is? Ik dacht het wel. In het vorige avontuur vertelde ik al dat de “daar moet een piemel in” aanhang van Greet nogal eens over de schreef ging maar het is alleen maar erger aan het worden. Hele dorpen maken ze met de grond gelijk in het ooit zo blije buitenbos. Dit allemaal om de vluchtelingen dwars te zitten en op brute wijze duidelijk te maken dat die volgens hen niet welkom zijn. Gek genoeg is nog niemand op het idee gekomen om daar een meldpunt voor op te richten. Je ziet het wel voor minder belangrijke zaken maar dit terzijde. Hij heeft nu ook nog eens hulp gekregen van Marjolein de Duitse takkentrol die graag kooklessen voor vluchtelingen wil voorkomen. Want we weten natuurlijk allemaal wat voor slechte dingen daaruit voort kunnen komen. Maar geen problemen heeft met stiekem wat beukennootjes uit de algemene pot aan haar kinderen te geven. Nu weten we nog, uit de tijden dat Greet het nog weleens over Bontkraagmarters had, dat hij dan altijd wilde dat die afstand namen van misstappen. Het leek Alexander de pad dus wel een aardig idee dit nu ook van Greet te vragen in verband met de talrijke misdragingen van zijn sekteleden. Nou, nou, nou, beste lezertjes en de vrouwelijke variant daarvan. Dat is de geblondeerde ekster even in het verkeerde keelgat geschoten. NEE, NATUURLIJK NIET! Krijg allemaal de Rambam was zijn antwoord. Toen is hij tevreden op vakantie gegaan. Met sommige dieren blijft het kwaad kersen eten.

Vervolg op: Greet en de vluchtelingen