Zo aan het begin van een nieuwjaar is het geloof ik gebruikelijk, om zonder het echt te menen, de beste wensen te doen. Nou bij deze dan en een salut voor en Shalom “lehitraot” aan de schrijvers die vertrokken zijn. Succes met de nieuwe uitdaging. Ik hoop voor iedereen op een wat minder bang jaar dan 2015. Want dat de angst voor het onbekende groot was net als de stigmatisering is wel duidelijk. Diederik Samsom liet de laatste week van het jaar nog wat van zich horen. Dat we eigenlijk als land best 200.000 vluchtelingen kunnen opvangen werd uit het gehele artikel opgepikt en breed uitgemeten. En daar vallen dan dus mensen overheen en niet zo’n beetje ook. Want een realistisch verhaal zit blijkbaar niemand meer op te wachten. Een triest moment in de huidige politiek. Lees het hele interview eens, ik kon zo snel geen goed linkje vinden i.v.m. het betaalde deel van de krant  Niemand kan voorspellen hoeveel vluchtelingen nog komen en een grens stellen is onmogelijk. Of op zijn minst humanitair twijfelachtig. Je kan op een gegeven moment niet doen alsof ze er niet meer zijn. En wij kunnen dichterbij gelegen landen niet dwingen iets te doen. En dat kan je al zeker niet wegstrepen tegen wat we zelf moeten doen. En nee, dan is dit niet automatisch een pleidooi om maar iedereen hierheen te laten komen. Maar tussen dat standpunt en het de landen daar maar uit  laten zoeken zit nogal wat. Wat ook kan is, liefst iedere dag, op Twitter berichtjes retweeten over incidenten in AZC’s. Want dan heb je een verzetsdaad gedaan hoor en je mening duidelijk gemaakt. Soms een beetje erop los hoaxen met oude foto’s of verzonnen verhalen. Lekker even bang zijn.