En daar stond de autoritaire man dan. Voor het kantoor waar hij jarenlang werkte. Nog steeds niet goed beseffend wat er was gebeurd liep hij naar de auto op zijn vaste parkeerplaats. Het was begonnen als een intrige zoals hij er al zoveel had meegemaakt. Sterker nog hij had ze vrijwel allemaal zelf veroorzaakt. Degene met wie hij het dit keer aan de stok had gekregen werkte zelfs nog wat langer bij de zaak dan hijzelf. Maar de autoritaire man en hij lagen elkaar niet zo. Het was zo’n vieze rooie, lid van de bond, oftewel een oproerkraaier. Altijd maar de nuance proberen te zoeken. Daar had hij het niet zo op. Dingen zijn nu eenmaal vaak gewoon zwart of wit. Een tijdje terug alweer had hij het wel een goed idee gevonden om die socialist uit de ondernemingsraad van de zaak te zetten. Een bepaalde opmerking was hem in het verkeerde keelgat geschoten. Hij overtuigde de rest van de ondernemingsraad van het feit dat die rooie eruit moest. Hij kreeg de andere OR-leden aardig op zijn hand. Die rooie miste zo ook veel van de interne communicatie en dat was dus mooi meegenomen. Toch liep dat niet helemaal zoals gewenst, want sommige bleven contact houden met de rooie. Hij vond eigenlijk dat als je uit de ondernemingsraad gezet werd, je ook weg zou moeten bij het bedrijf. De grote baas werd erbij betrokken. Na het uiteen zetten van zijn verhaal keek de directeur hem verbijsterd aan. Dus je zet iemand uit de groep en gaat dan ook nog eens beweren dat die daarom uit het bedrijf moet? Het is hij eruit of ik eruit riep hij nu spontaan. Zijn lange staat van dienst zal hem er wel doorheen slepen. “Doe de groeten aan je vrouw” was het laatste wat hij hoorde van de directeur.