Vandaag ben ik geen blije Nator.

Waarom?

Ten eerste hebben ze bij een groenteboer 50 kilo cocaïne gevonden. Dat is van mij. Nou ja, was. Vroeger ging men nog wel eens op zoek naar de eigenaar van een verloren voorwerp, maar tegenwoordig gaat de politie er mee aan de haal klaarblijkelijk. Zeg, pliesie, doe eens teruggeven! Hebben jullie enig idee hoeveel boze klanten ik nu achter me aan krijg?
Straatwaarde ongeveer 2 miljoen euri. Daar kan ik een heleboel referenda mee betalen, dat garandeer ik. Maar goed, dus geen nieuwe impuls aan de economie. Jammer is dat.

Ten tweede is er het geval van de mannen in rokken. De enige mannen die rokken aanhebben en daar niet belachelijk om worden gemaakt zijn de Schotten. Die hebben maar twee modes van leven: pissig en woedend. Daarom staan ze ook al jaren in de voorlinie van de Britse legereenheden. (Ja, die jatte ik van het internet. Wat dan nog?) Dus met die rokken wil je niet vechten. Voor je het weet krijg je een zogenaamde Glasgow Kiss. Met het hoofd tegen de jouwe. Hard ook. Maar andere mannen met rokken mogen, nee, moeten belachelijk worden gemaakt.

Zo ook deze lulletjes in Amsterdam. Om verkrachters een signaal te geven trekken onze mannen een rokje aan. Denkt er nou echt ook maar een persoon dat dit gaat helpen? Dat een stelletje crossdressers ‘new scourge of Christendom’, zoals Voltaire* het noemde, zal stoppen? Ik zou me de kloten uit mijn string lachen, als ik een string aan had. Maar die heb ik niet. Vandaar dat ik ook niet op het Spui sta.

Als dat het niveau is van het huidige Nederland mag de zee het terug hebben. Zou Dotan dan gelijk hebben? Ik ga vanavond nog een paar dijken doorsteken.

*Aurelio Voltaire Hernández, een zanger met hele duistere humor. Niet  François-Marie Arouet dus.