IWIH heeft geen kinderen en dus mist IWIH van alles in zijn leven! De 9 maanden wachten op een wonder. De geboorte van zijn eigen vlees en bloed. Het vasthouden van zijn eigen kindje. De eerste stapjes van zijn kind. De eerste tandjes die doorkomen en na een paar jaar, de eerste tandjes die gewisseld worden. Het kind voor de eerste keer naar school, kinderdagverblijf en of zwemles brengen. Het leren fietsen, schaatsen en veters strikken. De keuze voor een grote school en het uiteindelijk volwassen worden van zijn eigen nageslacht. Verder mist IWIH de eerste keer dat de kleine buiten zijn of haar luier poept. De eerste keer dat de kleine zijn of haar naam met een watervaste stift op de tweezitter schrijft. De eerste keer dat de oogappel een ander kind een stuk uit zijn arm bijt. De eerste keer dat het intellect op school blijft zitten, omdat de lesstof gewoon echt te moeilijk voor hem of haar is. De eerste keer dat het kind van het politiebureau gehaald moet worden, omdat het vrolijk meedeed met het slopen van andermans eigendom. IWIH mist de eerste keer dat hij uit een hotel gezet wordt, omdat zijn kinderen teveel lawaai maken. Hij mist het telkens terugkerende gezeik zodra er een ‘M’ van Mac Donalds langs de snelweg te zien is. Hij mist de eerste keer dat het nageslacht denk dat de auto een prima voorwerp is om tegenaan te voetballen. IWIH maakt ook de eerste, tweede, derde en zoveelste keer niet mee, dat zoon of dochter lief stijf onder de drank en drugs heel de vloerbedekking op zijn of haar slaapkamer onder kotst. En IWIH mist ook nog dat de inmiddels grote kleine heel de zijkant van zijn auto aan gort rijdt. IWIH heeft geen kinderen…