En daar zat de autoritaire man nu op zijn bank alleen. Zijn vrouw had hem vrijwel direct verlaten nadat hij thuis was komen te zitten. Commandeer jij je hondje maar waren haar laatste woorden maar een hond had hij niet. Die stomme altijd kwispelende vlooienbalen met hun gespeelde vrolijkheid kwamen er bij hem niet in. De eerste weken had hij vol overtuiging gewacht op een telefoontje van de zaak. Ze konden niet zonder hem, dat stond wel vast. Maar langzaam maar zeker was dat idee verdwenen. Hij hoorde niks en begon steeds meer te beseffen dat hij er in al die jaren nooit echte vrienden gemaakt had. Toch was hij een kei op zijn vakgebied en besloot voor zichzelf te beginnen. Wie zit er nou niet op een uiterst punctuele boekhouder te wachten? Onwrikbaar in zijn standpunten en ouderwets degelijk. De autoritaire man kreeg wat klanten maar raakte ze al snel weer kwijt door zijn onmogelijke gedrag. Op de zaak hadden ze een buffer tussen hem en klanten gemaakt en had hij dus vrijwel geen contact. Nu zorgde zijn bruuske manier van optreden voor veel misverstanden. Al snel ging het bergafwaarts met het boekhoudkantoor van de autoritaire man. Maar hij wilde niet toegeven en hield het zo lang mogelijk, tegen beter weten in, vol. Een pijnlijk faillissement was het gevolg. En nu zat de autoritaire man in de bijstand. Met nauwelijks een cent om zijn gat te krabben. Op de radio een vervelend liedje van Elton John, steeds weer! Karma kan soms zo’n bitch zijn.

vervolg op: https://ikwasinharen.nl/2016/01/06/exit-autoritaire-man/

en op: https://ikwasinharen.nl/2015/11/14/de-autoritaire-man/