Vandaag ben ik VROLIJK. Begrepen? Dus ik ga het niet hebben over het feit dat ik eens een lego blokje in mijn knieschijf heb gehad. Of hoezeer ik kots op die George Soros die met zijn geld TTIP veilig wil stellen. Ook ga ik het niet hebben over ons wonder Mark Rutte, die op de een of andere manier elke belangrijke les uit de geschiedenis vergeet of negeert, terwijl hij zelf geschiedenis heeft gestudeerd.

Daarnaast word ik ook niet vrolijk van snert, dus daar ga ik het ook niet over hebben. Ik zwijg die groene drab helemaal dood. Ook ga ik het niet hebben over mijn kameraden in de pen, Mat en Vos en IWIH en Ingrid en de rest.

Waar ik het eigenlijk wel over wil hebben is het schrijven van stukjes. Hoe zoiets in z’n werk gaat. Neem bijvoorbeeld IWIH’s eigen stukje van eerder vandaag, over misdrijven. Helaas deed dat me weer denken aan een misdrijf waarin een klasgenote van mij in 2008 om het leven is gebracht door een junk. Ik zei verdomme toch VROLIJK?!

Mijn grote voorbeeld in schrijven is Stephen King. Van huis uit ben ik namelijk helemaal geen columnist. Eigenlijk wil ik boeken schrijven. Ideeën te over. Maar toch zit ik hier. Niets tegen IWIH en de rest van mijn nieuwe vrienden, maar dat maakt me ook niet vrolijk. Hele werelden wil ik scheppen, en toch kom ik niet verder dan columns op een site. En dan besef ik ineens dat Stephen King ook al 68 is. En dat hij dit jaar 69 wordt. Dat is geen goede leeftijd dit jaar. Fuck.

En dan staat er verdomme ook nog snert op tafel.

Had ik al gezegd dat ik vrolijk wilde zijn?