Eigenlijk is de tijd van de onderbouwde mening al lang verdwenen. Laatst probeerde ik iemand uit Zweden te overtuigen van het feit dat zij aanvoerder zijn van de verkrachtingsstatistieken in Europa. Op globaal niveau zijn zij maar liefst de runner up die alleen maar Lesotho voor zich moeten dulden. Dat is toch absurd? Dat een land waar je veel over verkrachtingen hoort, Indië, bijvoorbeeld, niet eens in het lijstje staat:

Maar wat zegt die vriendin van mij? “Ja, je kan overal wel statistieken voor gebruiken.”
Wat? Wat is dat nou weer voor argument? Dat kun je inderdaad. Daar zijn het toch ook statistieken voor?

Ja maar, zegt ze dan, “61% van de statistieken online is verzonnen.”

Ik lach even, want juist die 61% is verzonnen. Ergens is die vriendin van mij precies wat er mis is met iedereen. Niemand die nog wat hoort gelooft het nog. Zowel goed als slecht, er is geen vertrouwen meer in welke cijfers dan ook.Wat is er gebeurd met de tijd dat statistieken nog helder waren? Dat er nog duidelijkheid verschaft werd?

Volgens mij is het allemaal de schuld van Diederik Stapel.