Sinds ik op Twitter zit als een manifestatie van mijn politieke zelf is het mij steeds duidelijker geworden dat we in een hele vreemde wereld leven. Eerst de open deur maar: de islam. Hoe kan het dat een ideologie die onderwerping heet een godsdienst van vrede genoemd kan worden? Hoe kan het dat mensen nog steeds niet zien dat de vluchtelingen die met alle geweld welkom geheten moeten worden eigenlijk doodgewone gelukszoekers zijn die gratis geld willen vangen? Vandaag bijvoorbeeld gelezen dat er gelukszoekers terug gaan naar hun thuisland omdat het te koud is in Finland. Joh! Hadden ze toch wel even kunnen checken op hun iPhones?

En dan nog iets. Hoe kan het dat de  vrolijkste tweets op mijn tijdlijn komen uit een land wat al sinds 1948 in oorlog is met diezelfde vredelievende mensen? Dat is toch de wereld op z’n kop? Ergens is het wel tekenend voor het verschil tussen de twee soorten mensen. De ene, een echte religie, viert het leven. Ondanks het feit dat deze mensen zoals gezegd al sinds 1948 tussen vijanden zitten die het tot levensdoel gemaakt om hun land van de kaart af te vagen zijn dit enorm blije, opgewekte mensen. In tegenstelling tot de moslims. Waar bij het vrolijke volk een goed leven het uitgangspunt is, is dit bij de islamieten het doodgaan het hoogtepunt. Bij het gewelddadig doodgaan en mensen de dood insleuren ben je pas goed bezig. Heb ik toch liever het vrolijke volk.

Gisteren nog sprak ik er een.
“Het zou een prachtig land zijn, als er niet steeds raketten en granaten over kwamen vliegen.”

Tja…