Eenmaal in de vijf jaar mag ik me melden voor de meest fantastische check up die je je als vrouw maar kan voorstellen. Hoewel een mammografie ook aardig in de buurt komt en dat moet zelfs om het jaar. Lang leven het vrouw zijn.

Ik meld me bij de balie, hang mijn jas op en loop terug naar de balie. Het toeval wil dat de assistente van mijn huisarts, tevens zijn echtgenote al meer dan 25 jaar mijn beste vriendin is en hij een van mijn beste vrienden is.

Zo sta je in het weekend gezellig samen in de kroeg en zo lig je twee dagen later met je benen wijd bij hem op zijn tafel. Nee niet zijn keukentafel, hoewel ik dat na een feestje niet uitsluit, maar zijn onderzoektafel.

Ik hang over de balie, de benen gekruist; nu kan het nog. In de wachtkamer zit een echtpaar met een jengelende peuter. Daarnet aan de balie meldden ze net met veel poeha dat ze een ‘afschuwelijk gruwelijke blaasontsteking’ heeft. Kind hing daar aan haar been te hangen terwijl ik haar minirokje, doorkijk bloesje en blote benen bestudeer voor zover ik heb begrepen is het nog lang geen rokjesdag. Maar goed, een blaasontsteking krijg je nu eenmaal niet door een koutje dat weten we inmiddels toch wel. In feite komt het gewoon door die kerels die we mee naar huis slepen. Gewoon beter opletten dames.

Ach, ze mag best even voor. Vóór mij en de vele andere wachtenden, die óók allemaal een afspraak op dezelfde tijd hebben, of vriend annex dokter werkt gewoon niet op tijd.
Ik ben dol op wachtkamers. Het is de enige plek waar ik nog zonder minderwaardigheidscomplex in een papieren damesblaadje kan koekeloeren. Alles ligt op tafel: van Linda tot Wendy, van Viva tot Vrouw, behalve de Playboy en dat begrijp ik dan weer niet.

Terwijl ik gezellig met vriendin het weekend sta door te nemen zie ik mijn vriend annex huisarts diverse malen langslopen niet wetend of hij moet lachen of knikken.

Het blijft toch een ongemakkelijke situatie Voor ik het weet ben ik aan de beurt. Time flies when you are having fun
Mevrouw de B loopt u maar even mee. Dat U meteen weer, het blijft wennen dat rollenspel.

Jee, dat is snel. Bijna te. Menig paar ogen kijkt mij venijnig aan, alsof ik op grove wijze ben voor gekropen in de wachtrij; ik kwam immers later binnen? Ze verdenken me vast van vriendjespolitiek Stoïcijns marcheer ik de dokterskamer binnen. De huisarts annex vriend verwijst me onmiddellijk door richting het achterste gedeelte van zijn onderzoekkamer. “De onderkant vrijmaken, alstublieft!” Altijd weer onwennig als een van je beste vrienden je vraagt om  bloot op een presenteerblaadje te gaan liggen al maakt zijn witte jas veel goed. Op een of andere manier maakt die jas het toch wat makkelijker en minder genant.

Met mijn naakte, naar leer ruikende voeten (sokken die ochtend vergeten, stap ik blootsvoets op het bankje om vervolgens mijn benen een soort van achteloos in de stijgbeugels te gooien. Alsof je een best gewillig maar veel te hoog paard bestijgt.  De benen spreiden alstublieft.”
En daar hang je dan, met je bekken naar voren gekanteld in iets wat op een martelstoel lijkt, terwijl hij  een in een of andere vieze gore prut nat genaakte wattenstaaf en een of andere schraper naar binnen schuift. Het went echt nooit. Ik kijk opzij naar de deur die zijn kamer verbindt met de kamer waar mijn vriendin verblijft, terwijl hij zijn staaf behoedzaam naar binnen duwt en kan niet anders dan vurig hopen dat zij niet uitgerekend op dit moment naar binnen stapt. Voor ik het in de gaten heb is het noodzakelijke uitstrijkje klaar.

Toch kan ik me nooit aan de indruk onttrekken dat ook hij soms niet heel stiekem denkt, wat, als, dan….

Toch duw ik deze gedachten zo snel mogelijk opzij, zeker gezien het feit dat ik nog geen twee minuten later weer gierend met zijn vrouw nog wat herinneringen sta op te halen en wat plaatselijke roddels sta door te nemen.
Dagelijks twee dozijn dames geheel beroepsmatig tot uitkleden gebieden, benen laten spreiden, pookje naar binnen duwen, minimaal twintig paar borsten mag betasten. Dat is toch de droom van praktisch elke man? Hoewel hij nog altijd volhoudt dat dit absoluut niet het geval is. Tuurlijk schatje, neem je vrouw in de maling, of had je dat niet al een keer gedaan?
Mijn huisarts is heel anders. Mijn vriend niet.
Dat weet ik zeker.