Iedere blogger, schrijver, stukjestieper, auteur weet dat je met drank op beter schrijft dan zonder. Daarom verschijnen de stukken van IWIH meestal pas later op de dag. Bloggers, schrijvers, stukjestiepers of auteurs die beweren geen drank nodig te hebben, wil je liever niet kennen. Je wilt er in ieder geval niets van lezen. Dit zijn de schrijvers die altijd stukjes schrijven met dezelfde strekking. Het zijn islamofoben die in ieder artikel beweren geen islamofoob te zijn of het zijn anti-PVV-ers, die je keer op keer het ongelijk van Wilders willen bijbrengen. De stukjes van deze alcoholvrije mensen blijven over het algemeen nog geen minuut in het geheugen hangen om de simpele reden dat ze niets, maar dan ook helemaal niets toevoegen aan wat er al is geschreven. Deze schrijvers geven vaak complimentjes aan andere schrijvers in de sociale media voor dodelijk saaie stukjes in de hoop (en verwachting) zelf weer een complimentje terug te krijgen voor een soortgelijk gedrocht.

Schrijvers die beginnen te schrijven na een of twee glazen, hebben de rem van hun fantasie gehaald. Zij schrijven wat in hen opkomt, zonder zich af te vragen of iets kan of mag. Zij schrijven niet vanuit de normen en waarden die de maatschappij ze oplegt, maar zij schrijven vanuit hun ziel. De drank verwijdert de normen-en-waarden-schil in de hersenen, waardoor de eigenlijke vrucht van de geest zichtbaar wordt in het geschrift. De stukken die je typt na de eerste twee glazen zijn eigenlijk het beste. Zodra er teveel drank in het lichaam zit, wordt de vrucht van de geest weeïg en verliest het zijn stevigte en frisheid. Als een stuk met een te hoog alcoholgehalte de volgende morgen wordt terug gelezen, wordt dit vaak verwijderd, omdat de normen-en-waarden-schil dit schrijfsel als iets lichaamsoneigens ziet en het afstoot.

Het beste moment om te gaan schrijven is dus na twee glazen bier, wijn of iets sterkers. Zolang de geest maar het idee krijgt in alle vrijheid te leven en te kunnen bewegen.

Proost!