Mannen en vrouwen…. Communicatie in het algemeen…. Alles valt of staat er mee in een relatie.

Het is allemaal niet zo moeilijk. Niet dat ik succesvol ben in relaties maar ik heb wel de sleutel. Ooit ga ik die in kunnen zetten, mijn partner het uit kunnen leggen en nog lang en gelukkig leven.

De sleutel, de oplossing voor onze ruzies, onze rug tegen rug in slaap val nachten, onze goedmaak seks, ons alcoholmisbruik en onze onnodige chagrijnige uitvalbuien richting onze vriendinnen…. Het is voorbij.

Het enige wat wij moeten doen is doorvragen!

Doorvragen en luisteren en dan het liefst tegelijk en dan het allerliefst zonder oordeel…

Wij kunnen dat, als we willen kunnen we dat.

Iemand vertelde mij ooit het verhaal dat hij met zijn vrouw vaak ruzie had. Ruzie over de kleine dingen die er eigenlijk inhoudelijk niet zo toe doen. Maar die kleine dingen kunnen een grote ruzie veroorzaken. Zo vertelde hij mij ooit het rollade verhaal.

Hij kwam thuis na een drukke werkdag, gooit zijn laptop van zich af, zijn jas op de grond en opent de deur naar de woonkamer. De tafel was gedekt, het rook heerlijk naar vlees in verse kruisen, de kaarsjes waren aan en zijn vrouw stond klaar met een koud glas wijn. Ze loopt op hem af en kust hem.

Een warm gevoel gaat door zijn buik, hij is zo gek op deze vrouw. Ze geeft hem het gevoel dat hij mag zijn wie hij is, hij voelt zich thuis, veilig en gelukkig bij haar. Het zijn haar ogen, haar haren, haar lach, haar stem, alles aan haar wat hem zo gelukkig maakt.

Hij kust haar terug en zegt hoe veel hij van haar houdt. Ze ziet zijn ogen en geniet . Zo is het goed.

Ze loopt naar de pan op het fornuis en roert door de jus. ‘rollade schat’. Ze kijkt trots. Ze gebruikt dezelfde kruiden zoals zijn moeder dat vroeger deed. Hij glundert en kust haar in haar hals. Over haar schouder kijkt hij in de pan naar zijn lievelingsvlees. Heerlijk. Hij ziet hoe het vlees in 2 grote stukken in de pan liggen. ‘lieverdje je moet dat vlees niet doorsnijden voor je het gaat braden. Dat is zonde!’

‘hoezo zonde, het gaat prima zo’. ‘Nee, het is altijd belangrijk dat je je vlees eerst goed dicht laat schroeien anders lopen de sappen er uit’…..

Een discussie is geboren. Zij voelt zich gekwetst en niet gewaardeerd, en hij snapt niet wat waarom ze dat vlees door gaat snijden en waarom ze niet van hem wil aannemen dat ze dat niet moet doen.

De volgende morgen als ze wakker worden is de tafel nog steeds gedekt. De schone borden, en de bloemen staan er nog precies zo bij als wanneer hij binnen kwam, de fles wijn is op 2 glazen na nog vol, de rollade ligt nog in de pan. Alleen de kaarsjes zijn uit. De sfeer is naar en de geur van kruiden hangt nog in de lucht.

Ze zijn gaan slapen. Ze zijn gaan slapen na het maken van ruzie, gooien met verwijten. Tranen liepen over haar wangen toen ze uiteindelijk rug tegen rug in slaap zijn gevallen. Hij, hij is in slaap gevallen.

De volgende morgen is de pijn er nog. Het nare gevoel verbergt het gevoel van honger.

Ze ligt nog in haar bed als hij naast haar komt zitten en haar een kop koffie geeft. ‘weet je wat wij gaan doen?’ vraagt hij? ‘Wij gaan praten! Ik wil alles van jou weten. Ik wil niet boos op je zijn, je niet kwetsen en je al helemaal geen verdriet doen, ik wil weten hoe jij denkt, waarom je dingen doet en waarom ze belangrijk voor je zijn.’ Iets verbaasd kijkt ze naar hem, hij drukt een gemeende kus op haar lippen.

Hij vertelt zijn vrouw dat hij zo reageerde op die rollade omdat hij niet beter weet dan dat je vlees nooit moet snijden voor het dicht is geschroeid in de pan en zegt benieuwd te zijn naar haar verhaal. Want waarom zou ik me zo vast moeten houden aan mijn verhaal. Zijn vrouw vertelt hem dat haar moeder vroeger altijd de rollade in 2 stukken sneed voor ze hem ging bakken. Als hij door vraagt waarom haar moeder dat deed heeft ze daar geen antwoord op. ‘Weet je wat we doen?’ zegt hij ‘we gaan het aan je moeder vragen’.

Een half uur later zitten ze op de bank bij haar moeder, hun honger gestild door een vluchtige cracker. ‘mam, misschien een ietwat rare vraag maar wat is eigenlijk de reden dat jij de rollade altijd door snijd voor je hem braad?’ Haar moeder begint te lachen. ‘de grote frustratie van je vader was dat altijd’ zegt ze ‘mijn pan was niet groot genoeg voor zo’n groot stuk vlees dus ik had helemaal geen keus.’

Niet veel later zitten ze in de samen weer in de auto, ze moeten lachen.

Hij vertelde mij dit verhaal om inzicht te geven in onze veelvoorkomende denkfout. We denken vanuit onszelf. Vanuit dat geen onze ouders ons hebben aangeleerd, dat is ons waarheid, dat is onze basis, onze normen en waarden, onze houvast, onze zekerheid, onze veiligheid. Maar is dit wel de waarheid? Is het ons wel juist aangeleerd? Of zou het ook maar zo anders kunnen zijn.

Wanneer je in staat bent naar elkaar te luisteren, te achterhalen waarom iets voor iemand belangrijk is kan het zo zijn dat we tot de ontdekking komen dat we er naast zitten. Dat we het onszelf onnodig moeilijk maken.

Ik geloof er in dat we altijd alles doen vanuit een goede intentie. Wij denken met datgeen we doen dat we daar goed mee doen. Wanneer dit anders over blijkt te komen moeten we maar 1 ding… luisteren!

Wat maakt het dat iemand zich gekwetst voelt? Hoe makkelijk is het wanneer we uit leggen dat dat niet de bedoeling was, wat we wel bedoelde en dat vervolgens van elkaar aannemen?

Dan hebben we toch de oplossing voor onze ruzies, onze rug tegen rug in slaap val nachten, onze goedmaak seks, ons alcoholmisbruik en onze onnodige chagrijnige uitvalbuien richting onze vriendinnen?

Ok, die goedmaak seks willen we niet missen dus een kleine ruzie op zijn tijd moet kunnen …