Ik geef het toe, ik val op foute mannen. Hoewel foute mannen? Wat zijn foute mannen, misschien zijn het voor mij de verkeerde mannen, dat kan ook best.

Mijn eerste ‘honk 4’ vriendje was by far het meest foute exemplaar dat ik ooit ben tegengekomen. Wanneer ik nachtdienst had lag hij met het grootste gemak te rollebollen met mijn kamergenoot. Dus dat was snel exit.

Tussen mijn honk 4 vriendje en mijn echtgenoot voor ruim 30 jaar zijn er uiteraard nog wat losse exemplaren de revue gepasseerd. Echter wanneer ze in mijn ogen te lief, braaf, serieus waren was ik er snel klaar mee. Een beetje spanning moet er wel zijn binnen een relatie. Niet dat het servies elke dag door de kamer hoeft te vliegen, we zijn immers (nog) geen Grieken, maar een beetje duf naast elkaar op de bank hangen is niet echt mijn ding.

Mijn inmiddels ex-genoot bleek achteraf wel heel erg fout. Maar dat is allemaal achteraf en het heeft weinig zin om daar nog op terug te komen. Gebeurd, geweest en zover mogelijk uit mijn geheugen gewist.

Nu slinger ik heen en weer tussen de ene foute man en de andere. De een is gescheiden en wil toch wel heel graag zijn ex terug, gaat niet gebeuren knakker, ze heeft al vijf jaar een ander.
De volgende is getrouwd en van te voren is het al duidelijk dat hij niet van plan is zijn vrouw en kinderen voor jou te verlaten. Iets wat ik ook niet moet willen.

Misschien moet ik wel helemaal niets meer willen. Gewoon wat heen en weer slingeren tussen tinder, de kroeg en de oudste voetbalvereniging van Nederland. Daar lopen immers genoeg mannen rond en ik durf er best een wedje op te zetten dat ook daar wel wat fouten exemplaren tussen lopen.