Ieder huisje heeft zijn kruisje, ook al zou je het niet willen, je komt er vroeger of later niet onder uit. Mijn vader zei dan, het gras bij de buren lijkt altijd groener maar wanneer je goed kijkt blijkt het helemaal niet zo groen te zijn.

Op het moment dat je een wandeling door de buurt gaat maken kom je er achter dat in ons land bijna iedereen zijn gordijnen open heeft. Sommige omdat ze van het daglicht willen genieten, anderen omdat ze graag willen laten zien hoe ze de kamer hebben ingericht, ze zijn daar trots op en of dat wel of niet terecht is is niet aan ons om dat te beoordelen. Wat de een prachtig vindt kan de ander spuuglelijk vinden maar zolang je er niet hoeft te wonen zou ik me er niet druk over maken.

Vaak fantaseer ik wat er achter de deur gebeurt bij de mensen waar ik langs loop. Hebben ze een lang en gelukkig leven achter de rug of hebben ze op dat moment heel veel verdriet omdat ze net gehoord hebben dat een van hun dierbaren ernstig ziek is. Hebben ze net iemand verloren waar ze veel van houden.

Wanneer er slingers hangen weet je dat er een feestje is. In de maand mei gaat het vaak om het ‘ik ben geslaagd’ feestje. Soms zie je een enorme ooievaar in de tuin staan, een baby, dat kan niet missen. Nog nooit ergens een ooievaar zien staan omdat ze een hond hadden gekregen.

Ook zijn er gezinnen waar het servies door de kamer vliegt omdat de vrouw des huizes er net achter is gekomen dat haar man de rechterhand van zijn secretaresse wel heel erg letterlijk neemt.

En toch wanneer je alle kruisjes op een grote hoop zou gooien en iedereen een willekeurig kruis zou mogen uitkiezen gaat 99% van de mensen weer met zijn eigen kruis naar huis, hoe zwaar dit soms ook is.