Bij mijn eerste baas werkgever heb ik ze volop voorbij zien komen. De ZZP-ers, vaak oud-collega’s, die voor zichzelf begonnen en gewoon bleven werken zoals ze altijd deden maar nu als zelfstandige zonder personeel. Ze spraken een vast tarief af voor hun diensten en waren daar in eerste instantie dolgelukkig mee. Ze hielden er netto meer aan over dan in loondienst ondanks dat ze zelf hun auto en gereedschap moesten regelen. Reiskosten kregen ze ook niet meer als ik me niet vergis. Het was allemaal inclusief. Je zag dus al snel dat ze ingezet werden op de verste klussen. Hoefde het baasje ons daar niet gewoon volgens de CAO reisuren voor uit te betalen. Er werden flinke auto´s gekocht of geleased en ze verklaarden mij voor gek dat ik in loondienst bleef. Al snel werden de kleinere klussen aan hen uitbesteed en daarbij was het erg handig dat er meerdere zzp-ers waren. Die kon je dan lekker tegen elkaar uitspelen. De tarieven zag je met het jaar zakken en mijn werkgever verkondigde luidkeels dat hij zou willen dat we allemaal zzp-er werden. Mijn achterdocht werd alsmaar groter. Ik zag ze doorwerken met een gekneusde voet omdat ze het zich niet konden veroorloven ziek thuis te blijven. Bij wat rustigere periodes konden ze natuurlijk als eerste vertrekken. Dan stonden ze vaak met lege handen omdat ze eigenlijk alleen maar voor ons werkten. Dat een werkgever het liefst met alleen maar zelfstandigen werkt kan ik me heel goed voorstellen. Wel de lusten en niet de lasten. Een beetje liberaal krijgt er een stijfje van in zijn geruite broek. En nu deze week dus het nieuws dat een ZZP-er vaak schoon minder overhoudt dan iemand in loondienst. Mensen als een citroen uitknijpen hoef je een werkgever in dit land niet te leren.