Gister was het weer zover. 8 Maart is het Internationale Vrouwendag. Waarom? Geen idee. Eerlijk gezegd heb ik ook niet de moeite genomen om de oorsprong hiervan uit te vinden. Simpelweg omdat het me totaal niet boeit. Net zo min als vaderdag en moederdag, Valentijnsdag en meer van die op de commercie gerichte dagen.

Op Valentijnsdag krijg je sowieso rotzooi waar je niks mee kunt. Een kaart, bloemen die je na een week kan weggooien, een luchtje dat je doorgaans niet lekker vindt.

Moederdag, de dag bij uitstek om moeder, lees je vrouw, te verwennen met een nieuw strijkijzer, tosti-ijzer, frituurpan, waterkoker, koffiezetapparaat, weegschaal, of weer dat totaal verkeerde geurtje. Zeg dan gewoon dat je ons te zwaar vindt, dat we niet kunnen koken en dat je overhemd er niet uitziet nadat wij er een strijkijzer overheen hebben gehaald. Geef gewoon niks, die zelf gekleide asbak, die er nu niet meer inzit omdat we vanaf gisteren volgens de Rens de klei moeten opdrinken, terwijl we niet roken maakte toch altijd meer indruk dan al die goed bedoelde door de Blokker in de folder aangeprezen rotzooi die we gewoon NIET willen.

Vaderdag is het al het hele jaar, dat is gisteren maar weer eens bewezen. Vrouwendag, een dag per jaar, dat betekent dus dat het die andere 364 dagen, dit jaar zelfs 365 dagen, mannendag is.

Ja heren, jullie hebben het op een dag na alle dagen van het jaar voor het zeggen en dan nog vindt een groot aantal van jullie dat het wel een onderwerp is om op twitter de hele dag over te zeiken. 364 Dagen per jaar de boel verpesten, verzieken, zeiken, zeuren, zaniken, de drie grote Z-tten.

Lees je op twitter, helemaal prima dat zonnetje op #vrouwendag maar eigenlijk had ik meer op #zeikweer gerekend. En bedankt.

Ik verheug me nu al op ROKJESDAG!