Langzaam uit bed rollend, lijkt de lever het uiteindelijk toch te gaan winnen van de alcohol. Eerst twee flessen pils om de dorst van gisteren te verminderen en vervolgens nog twee om een doos paracetamol mee weg te spoelen. Gezien iedere stap een resonantie in de hersenen veroorzaakt, moet er eerst een plan van aanpak worden gemaakt voor de rest van de dag. Maar we zullen niet klagen, want het rijtjeshuizenvolk gaat momenteel in een bloedhete Passat, die geen kant uit kan vanwege de file, naar zijn vakantiebestemming. De telefoon is leeg, dús geen navigatie, dús vrouwlief neemt de kaart weer voor haar rekening, dús de kans is groot dat je via een omweg van file naar file rijdt. Twee versgeperste kleuters op de achterbank, die slechts 1 keer hebben gehuild, maar dat wel inmiddels al 800 kilometer lang. Ondertussen pak je nog een warme boterham met vloeibare leverpastei en prop je bij de kinderen hun 26e vloeibare chocoladereep naar binnen, die een herinnering, aan deze nu al legendarische vakantie, in de vorm van chocoladehandafdrukken op je bekleding achterlaten. En mocht je überhaupt morgen zijn aangekomen, dan begint het ritueel van de caravan plaatsen, op een draf voor de eerste diarree-aanval met een rol wc-papier door de regen. Nee, die kater is morgen wel over en anders neemt IWIH gewoon nog een biertje thuis…