Die Yuri van Gelder moet maar blij zijn dat hij niet meer in Rio is. Stel je voor dat hij een medaille had gewonnen. Dan had hij zich verplicht moeten laten toezingen in het Holland Heineken House. Het vierjaarlijks dieptepunt van de Olympische Spelen. Nederlanders kunnen heel goed massaal feestvieren als er eigenlijk gepaste stilte op zijn plaats is. Elke gelegenheid pakken we aan om straffeloos lollig te doen. Tweede op een WK? Hoedje op en feesten. Bronzen medaille bij het korfbal? We huren de binnenstad af. Heineken betaalt. Elke sporter die iets wint of zelfs goud verliest, moet de straf van publieke vernedering ondergaan. Misschien zijn hockeyers de enige die er plezier aan beleven. Omdat hockey nuchter niet om aan te gluren is.

Hadden we maar de mentaliteit van Amerikanen. Of het karakter van Belgen. Die Greg van Avermaet bijvoorbeeld, topwielrenner, krijgt na zijn gouden rit een hand en een chapeau van zijn trainer. In zijn geboortedorp wordt een fietstochtje georganiseerd en er worden wafels uitgedeeld. Het schijnt dat die Greg na de wedstrijd de taxi naar zijn hotel zelf moest betalen. Hij gaf fooi. Omdat hij Greg is. Een wielrenner uit België. Hij heeft niet het geluk om een windsurfer uit Nederland te zijn die wordt toegebruld door honderden feestvierders in het Heineken Folter House. Niemand heeft ooit van die Dorian van Rijsselberghe gehoord, maar er moet gefeest worden. Heineken betaalt toch. ‘Wie is dit waar we voor klappen?’ ‘Gijsjan van Dorrelberg’. ‘Wie?’ ‘Gijsbert van Rijsselstein van het roeien’. Nee Yuri, jouw carrière is naar de filistijnen, maar je moet maar zo denken als je thuis een biertje opentrekt ‘niets is erger dan publiekelijk vernederd te worden in het Holland Heineken House’.