Schrijf eens een column, zei IWIH tegen me. Vooruit dan maar. Een column. Vertaald naar het Nederlands heet zoiets een zuil. Daar kenden we er nogal veel van, vroeger. Toen onze hele samenleving nog blank was waren er al verschillen tussen de mensen. Zelfs nu nog zien we die terug in bepaalde kringen. De politiek, bijvoorbeeld. De SGP was van de protestantse zuil, terwijl het CDA van de katholieke zuil was. Tegelijkertijd zijn de PVDA en de SP overblijfselen van de socialistische zuil en de VVD en D66 weer van de liberale of neutrale zuil. Zo ook met omroepen. NCRV en VPRO waren Protestants, KRO Katholiek (joh? De Katholieke Radio Omroep Katholiek?), de VARA socialistisch en de AVRO liberaal/neutraal. Van kranten tot universiteiten en vakbonden, overal zag je deze verschillen. En weinig mensen behalve de jongeren, die sowieso tegen al het institutionele zijn, vonden het een slechte uitvinding.

De verzuiling heeft zo’n 60 jaar geholpen om in Nederland de lieve vrede te bewaren. En het is nooit de reden geweest dat Nederland faalde, omdat het dat niet deed. Maar nu hebben we weer zuilen in de maak van een andere soort. Dit keer is een zuil die van de sprinkhaan. Rovend en slopend trekt die plaag door het land. Laat ze maar mooi in hun eigen zuil zitten. Ik zeg: vernieuw de zuilen. Een christelijke zuil (verschillend van inhoud per gebied, afhankelijk van de grootste groep gelovigen die niet van de sprinkhaan is), een liberale zuil, een conservatieve zuil, en een sprinkhanenzuil. Iedereen leeft langs elkaar heen, heeft behalve in het voorbijgaan weinig met elkaar te maken, iedereen blij. Zo simpel kan het nou zijn. Apartheid? Als iedereen dezelfde voordelen apart heeft kan het zo erg nog niet zijn.