Vroeger waren Bassie & Adriaan jouw beste vrienden die je maar kon vinden. Maar tijden veranderen. Coulrofobie (angst voor clowntjes) is straks meer gemeengoed bij kinderen dan adhd. In Amerika en Australië zijn er steeds meer killer clowns die de boel op stelten zetten. Killer clown. Mooi fenomeen. Volwassen mensen verkleden zich als clown en verstoppen zich dan in de bosjes. Gniffelend. Zodra er iemand voorbij loopt, springen ze uit de bosjes en rennen ze met een mes in hun hand op de voorbijganger af. Hilariteit alom. In Amerika en Australië komen steeds meer van dit soort geschminkte grappenmakers en alles wat in Amerika hot is, waait binnen no time over naar Nederland. Dus binnenkort springt er in Abcoude of Meppel een horrorbassie uit de struikjes.

Maar eigenlijk is het fenomeen killer clown helemaal niet zo gek. Er zijn genoeg films en boeken geproduceerd en geschreven waar moordzuchtige clowns een rol in spelen. Het heeft nog lang geduurd voordat mensen in het openbaar IT of The Joker gingen imiteren. Het meest vreemde aan dit nieuws is dat de voorzitter van de World Clown Association (WCA) zich fel heeft uitgesproken tegen het fenomeen horrorclown. Niet dat hij dat heeft gedaan, maar dat er een vereniging voor clowntjes is. Wereldwijd. Alle clowntjes komen dus bij elkaar om te vergaderen. Of om nieuwe spuitbloemetjes te testen. Of om de workshop teckeltjes knopen van ballonnetjes te volgen.

De voorzitter van de WCA is dus boos. Hij heeft sowieso een hondenbaan. Want zo’n vergadering voorzitten is zeer vermoeiend. Twintig clowntjes om de tafel. De voorzitter gaat zitten. ‘Welkom beste mensen. We zijn hier samen … auw.. wie heeft die punaise op de stoel gelegd?’ Nee, het is geen doen om clowntjes voor te zitten. Neemt de voorzitter een slok van zijn koffie om die vervolgens uit te spugen omdat er iemand zout in het kopje heeft gedaan. Eer dat de vergadering is begonnen, zijn ze al een half uur verder. ‘Goed. Punt 1. Ballonnen dienen voortaan uit eigen zak betaald te worden. Wie wil daar iets over zeggen?’ Clown Flappie: ‘Ik heb hier de oplossing. Het zit in dit doosje.’ De voorzitter maakt het doosje open en pardoes floept er een opblaasbloem uit. Zo op de rode neus van de voorzitter. De zaal lacht, want wat er ook gebeurt altijd blijven lachen. En bij w.v.t.t.k. is er altijd weer een grapjas die keihard ‘slagroomtaart’ roept. Nee, de Vereniging voor Clowntjes heeft het zwaar. Het beroep stond al onder druk, maar deze wereldwijde schminkterreur is funest voor de beeldvorming. Daar kan geen spuitbloemetje meer bij helpen.