Een feuilleton – Deel 1

Ome Reintje heeft nogal veel en vaak te maken met de zorg in ons landje. Niet als zorgconsument maar als mantelzorger: met een hoogbejaarde moeder en een vriendin met een nogal ernstige beperking kom je vrijwel dagelijks de gekste dingen tegen, dus waarom zou je die zaken niet wereldkundig maken? Niet omdat dat ze zo schokkend zijn, dat valt meestal nog wel mee, maar meer omdat ze  somtijds je bevattingsvermogen te boven gaan.

Om te beginnen maar direct een disclaimer: ik ben er niet op uit om mensen af te zeiken of te beledigen. Mijn lijntjes met zorgverleners, instanties en zorgverzekeraars zijn kort en functioneren prima, net zoals de verleende zorg voor 98% ook perfect in orde is – onder de streep hoor je mij dus niet klagen (al kost het met enige regelmaat bloed zweet en tranen, maar daarom ook dit feuilleton).

“Wat wil ‘ie dan wel?” zult u zich afvragen….

De (voornamelijk) administratieve waanzin blootleggen waar iedere zorgconsument (vreemd woord overigens, maar kennelijk usance) op enig moment mee te maken krijgt. Let wel: het zijn mijn observaties, geen algemene wijsheden. Ome Reintje heeft dus zeker niet de pretentie de (zorg-)wereld ad hoc te gaan verbeteren, God verhoede!

Dit gezegd hebbende gaan we maar meteen naar de eerste casus: De Perkins*.

Op het eerste gezicht een geheimzinnig apparaat maar dat is het niet: het is niets meer of minder dan een schrijfmachine. Wat er uit komt is wel geheimtaal voor 99,9% van de bevolking: Braille. Aangezien mijn vriendin besloot om op latere leeftijd een genetische tijdbom af te laten gaan en in minder dan tien minuten tijd vrijwel blind te worden werd dit mormel opeens noodzaak (wel eerst even Braille leren natuurlijk, maar da’s een ander verhaal). Heb je die geheimtaal eenmaal onder de knie dan heb je ook recht zo’n vreemd apparaat – de zorgverzekeraar betaalt (mits het papierwerk op orde is, daar begint natuurlijk alles mee).

En dan wordt het bizar: papierwerk in orde, toestemming van de verzekeraar – dus een offerte gevraagd bij de importeur van dit speeltje. Offerte binnen een uur in de mailbox en direct doorgestuurd naar de verzekeraar – die enkele uren later al wist te melden dat dit wel mocht maar er dan slechts 65% van de ruwweg € 1.000 dat zo’n ding kost vergoed zou gaan worden omdat ….. de importeur geen gecontracteerde leverancier van de verzekeraar is.

Wie wil er nou €350,- uit eigen zak bijleggen? Wij in elk geval niet, dus maar een offerte aangevraagd bij een leverancier die wél gecontracteerd is. Die offerte lag ook binnen het uur in de mailbox, exact hetzelfde product voor exact dezelfde prijs (kartelvorming anyone?). Offerte doorgezet naar de verzekeraar en binnen het uur accoord voor de volle 100%.

Even resumeren dan maar: (1) Leverancier A mag leveren, maar dan wordt er 65% vergoed, en (2) Leverancier B mag leveren, daarbij wordt vervolgens 100% vergoed. Dan is de keuze dus niet zo moeilijk (blind worden is namelijk toch al een behoorlijk dure hobby).

Beschaafd als Ome Reintje is belt ‘ie leverancier A om te melden dat die offerte richting shredder kan om vigerende redenen. En nu komt het: leverancier A gaf uw Ome het advies om dan maar bij leverancier B te bestellen “omdat leverancier B dat apparaat tóch bij leverancier A moet bestellen” (want A is tenslotte importeur).

Daar ben je dan als ‘zorgconsument’ een halve dag mee bezig, je houdt jongens (m/v) bij je zorgverzekeraar lekker aan het werk én je valt leveranciers lastig.

Onder de streep: onnodige bureaucratie, onnodig papierwerk, verspilling van tijd en middelen, the works – dit zou toch simpeler moeten kunnen? Ik heb de zorgverzekeraar er op aangesproken en ook daar ziet men mogelijkheden tot verbetering (ook handig voor hun bedrijfsresultaat natuurlijk – en als dat in een lagere premie resulteert hoor je mij niet mauwen).

Wordt vervolgd……..

*Bij de weg: dit apparaat nog gewoon in productie en inderdaad ook anno 2016 nog net zo lelijk als bij de introductie in 1951. Lekker retro, en in geval van nood sla je er zonder problemen iemand mee dood. Er is een nieuwe (plastic)  versie maar die moet je niet willen hebben.