Het is voor het eerst dat Achmed in deze supermarkt komt, hij had in een huis aan huis folder de reclames gelezen en had een lijstje gemaakt wat hij wilde gaan kopen. De nieuwe winkel is verrassend groot, het was een hele tour om de boodschappen bij elkaar te scharrelen, maar het is gelukt. Hij heeft alles kunnen vinden wat op zijn lijstje stond. Hij loopt naar de kassa, er zijn drie bezoekers voor hem en inmiddels ook een paar achter hem. Plotseling stoot iemand zachtjes tegen hem aan en hij kijkt verbaast om en ziet een jonge, gesluierde vrouw staan die oogcontact vermijdt. Hij kijkt vol met lust, nog steeds geen reactie. Hij haalt zijn schouders op en kijkt weer voor zich. Er is nu nog maar één iemand voor hem, een vrouw met een stevig gevulde niqaab. De dikke vrouw doet haar boodschappen in haar tas en rekent af en maakt ruimte voor Achmed. Hij zet zijn boodschappen op de band en zoekt in zijn tas naar zijn portemonnee. Als ik hem maar mee heb genomen, denkt hij en voelt nog eens goed. Normaal gesproken doet vrouw nummer 4 de boodschappen. Het zweet breekt hem uit en hij ziet dat het kassameisje ongeduldig wordt en nog een keer het bedrag noemt. ‘ik ben bang dat ik mijn portemonnee thuis heb laten liggen’ zegt Achmed tegen de het meisje achter de kassa. ‘Is geen probleem mijnheer, dat maken we wel vaker mee, u kunt gewoon uw boodschappen in uw tas doen, dan houd ik uw tas even hier, dan kunt u ondertussen uw portemonnee halen.’ zegt het meisje achter de kassa.
Thuis aangekomen, geeft Achmed eerst vrouw nummer 4 er flink van langs. Ze is dan wel ziek maar hoe durfde ze hem zó te kijk te zetten. Het was al pijnlijk genoeg dat hij als heer des huizes boodschappen moest doen. Uiteindelijk wijst ze de plek aan waar zijn portemonnee ligt. Geagiteert pakt hij het, geeft haar nog een oorvijg en onderweg naar de voordeur krijgen vrouwlief 1,2 en 3 ook nog een veeg uit de pan. Puur ter herinnering wie er de baas is in huis.
Het meisje achter de kassa ziet Achmed in volle vaart arriveren en vraagt ‘heeft u uw portemonnee gevonden?’ ‘Ja’ antwoordt Achmed nukkig terwijl zijn handen nog nagloeien van zijn mannelijke vertoning van daarnet. Hij betaalt netjes en loopt terug naar zijn bolide.
Je deed als een gerespecteerd én succesvol moslimman je inkopen in een van de luxieuste straten van Saoedi-Arabië. Vindt dan je ‘bolide’ maar eens terug.