Terwijl ik op de bank zit en mijn warme Ikea-dekentje tot aan mijn kin optrek om mijzelf een beetje warm te houden, geniet ik behalve van het winterse weer ook van een van de verzamelde werken van Martin Bril.

Aangekomen bij zijn beroemde column rokjesdag bedenk ik me dat ik mijn tijd wel heel erg zit te verdoen. Het is bijna februari. Er is haast geboden. Het oerwoud moet als de sodemieter van mijn benen, mijn teennagels moeten een grote beurt en ik moet als de donder naar de drogist om de nieuwste kleur nagellak te bemachtigen. De scheermessen moeten geslepen omdat de aspergeschiller nog steeds zijn werk niet goed doet.

Het zonnebankabonnement moet worden verlengd. Daarnaast moet de zelfbruiner uit de kast, waarna voor de verandering weer eens blijkt dat de zelfbruiningscrème, net als je benen, een beperkte houdbaarheidsdatum heeft. Het tubetje van vorig jaar kan regelrecht in de vuilnisbak worden gemieterd omdat deze de nodige strepen gaat nalaten en het laatste wat we willen is dat de heren zien dat we de natuur een handje geholpen hebben.

Tevens moeten de rokjes gewassen en onze garderobe moet onder de loep. Rokjes die vorig jaar nog wel konden zullen dit jaar ongetwijfeld in de zak van Max belanden. De mode is dit jaar, gezien de nog steeds voortdurende crisis, weer een stuk korter dan vorig seizoen.

Geen wonder dat we in de februari na het doen van de nodige uitgaven veel maand over zullen houden.

Het lijkt allemaal wel leuk die rokjesdag die in aantocht is echter de heer Bril vergat er wel bij te vermelden dat dit bij de dames in kwestie toch wel de nodige voorbereiding behoeft.

Omdat nooit precies te vertellen valt wanneer deze dag aanbreekt kunnen we niet vroeg genoeg met de voorbereidingen beginnen.

We willen niet met spierwitte benen, onder de schrammen, krassen, bulten en pleisters, veroorzaakt door de nieuw aangeschafte scheermesjes, gespot worden.

Het smeren van de crème is ook al geen sinecure, dat let heel nauw.

Wanneer je die smurrie ‘ s morgens opsmeert, heb je kans dat je kleren aan het eind van de dag dezelfde kleur hebben als je benen. Mocht je bedenken dat het handig is die troep voor het slapen gaan op te smeren dan kom je ook bedrogen uit. Je tot die tijd smetteloos witte satijnen lakens hebben de kleur van een portie saté saus die te lang op het vuur heeft gestaan.

Om deze redenen lijkt het me handig rokjesdag toe te wijzen aan een vaste datum.

Zoals Moederdag ieder jaar op de tweede zondag in mei valt, Vaderdag op de derde zondag in juni en Kerst sinds eeuwen al op 25 december wordt gevierd.

Wij vrouwen willen nu eindelijk ook wel eens een keer weten waar we aan toe zijn.

Wanneer we onze benen oerwoudvrij moeten maken, de nagels zomerklaar moeten zijn en op welk moment we onze boezem een extra boost moeten geven.

Let wel dat we dit echt niet alleen doen om het andere geslacht te plezieren. We willen er gewoon op tijd weer goed uitzien.