Verkiezingstijd. Dus hilariteit alom. Nu weer het Wilhelmus zingen op scholen. Goed idee in principe. Alleen 20 jaar te laat. Het huidige scholenlandschap in Nederland is er een van onoverbrugbare verschillen in één enkel klaslokaal geworden. Zowel qua IQ, achtergrond, kleur, gedrag, fysieke gesteldheid, taalbeheersing en toekomstperspectief. In het huidige klimaat durven sommige leerkrachten niet eens te vertellen dat ze homo zijn. Of les te geven over onderwerpen als slavernij en de Tweede Wereldoorlog. Zo gaat dat ongeveer. ‘Nou jongens, pak bladzijde 12 er maar bij. Vandaag gaan we het hebben over de Jodenvervolging’. ‘Wat joden. Wat wat. Flikker op met je joden.’ Zo dus ongeveer. Nee, leuk vak dat docentschap. Prima salaris ook.

Nee, die verdeeldheid onder de bevolking is reeds in het klaslokaal doorgedrongen. Niet alleen het land, maar ook het onderwijs is doodziek. Alles gaat mis. Alles. Alles. Maar dan ook echt alles. Alles. Vroeger, en dan praten we nog gewoon over de jaren 90, zongen we liedjes als ‘ik heb een tante in Marokko en die komt. Hiep hoi.’ Wisten wij veel dat die tante ook echt zou komen. Met heel haar familie. En nu moeten we een liedje gaan zingen om heel de boel bij elkaar te houden en gezellig met elkaar te lopen doen. En wat doen we met de leerlingen die weigeren het volksliedje te zingen? Terugsturen naar Turkije? Strafregels? In de hoek? Weer in eigen tijd een ondersteuningsplan van 18 A4’tjes schrijven? Hoe krijgen we Dylan of Soraya aan het zingen? CDA moet zelf maar eens een liedje gaan zingen. Toontje lager. Er is zo veel mis met het onderwijs en de saamhorigheid in Nederland dat het volkslied zingen echt niet meer helpt.