Hoe jarenlange macht één familie tot dwaze puppets maakt. Familie Jong-Un is zo’n familie. Als je tijdens een familie-uitje in slaap valt, word je aan de honden gevoerd. De feestdagen zijn daar altijd super gezellig. Opa Un, Vader Un en Zoon Un hebben al decennia lang dezelfde hobby. Raketten in zee schieten en oorlogstaal bezigen tegen Amerika. De Noord-Koreaanse Dionne Stax roept al 70 jaar in elke journaalopening dat Amerika het grote kwaad is. Noord-Korea is gek op uranium. In de lokale supermarkt is geen pak melk te verkrijgen, maar een kilo uranium krijg je gratis bij een volle spaarkaart. Ze beloven vaak hun kernproeven te stoppen, maar als niemand kijk toch stiekem een raketje afvuren. Je kan veel van de familie Jong-Un zeggen, maar lef hebben ze wel. We mogen best concluderen dat Noord-Korea zich in de regio gedraagt als een dronken oom op een kinderpartijtje. En veel Amerikaanse presidenten hebben getracht om via diplomatieke wegen de zaken onder controle te houden. Om de tafel met China. Overleg hier. Overleg daar. Diplomatiek blijven toekijken hoe één Koreaanse tokkiefamilie de boel in de regio flink op scherp blijft zetten.

Maar nu zit daar ineens Trump. Je kan zeggen wat je wil, maar lef heeft hij wel. Wil je oorlog? Nou hier heb je een vloot. Ik geef je een journaalopening van jewelste. Natuurlijk schieten gelijk allerlei mensen in de anti-Trumpmodus. Is enigszins te begrijpen, want de kruitdampen in Syrië zijn net weggetrokken. Amerikanen hebben geen bewijs nodig om de boel op te stoken, maar  bombarderen na een vermeende gasaanval die hoogstwaarschijnlijk misschien is uitgevoerd door Assad terwijl Donald een paar weken geleden nog zei dat hij Assad niet zou bombarderen, is het fronzen van de wenkbrauwen waard.

Maar in de kwestie Noord-Korea ligt het toch anders. In principe is een vlootje showen helemaal niet schokkend. Rusland doet het. Engeland onlangs jegens Spanje. De hele Noordzee en de Middellandse Zee liggen vol met vloten die naar elkaar lopen te loeren. Het is Trump die sowieso de schijn tegen heeft. Je zou de zaken op twee manieren kunnen belichten. Aan de ene kant is het hilarisch dat Jong-Un eindelijk en paar echte raketten op hem gericht heeft staan. Het is hoogste tijd dat hij een langeafstandsraket in zijn endeldarm krijgt, dat Noord en Zuid worden herenigd en als Republiek Korea vredig op de landkaart verder kan liggen. Als dit in de jaren 90 was gebeurd, hadden de meesten beweerd dat het goed was dat het vrije Westen zijn tanden liet zien. Maar aan de ander kant is er anno 2017 zo veel aan de hand dat deze move nou net het eerste zetje zou kunnen zijn voor WWIII. Dat zou vanuit het perspectief van Trump bekeken vreemd zijn omdat de gehele campagne van de huidige president gefixeerd was op de oorlogsgeile en escalatiehitsende bombardementshoer Hillary Clinton. De president moet dus uitkijken dat hij niet wordt als zijn grote rivaal, de leider van complete chaos.