Twitter is officieel overleden aan een te lage bloedsuikerspiegel. Niemand kijkt in zijn eigen spiegel, maar wijst naar een ander. Elke dag op elkaar inhameren via de @-knop, elke dag een vage en slecht onderbouwde visie op de werkelijkheid tweeten. Elke dag grafiekjes plaatsen. Klimaatcijfertjes pushen. Lijntje omhoog. Lijntje omlaag. Cirkeldiagrammen over Trump. Resultaten uit nutteloze onderzoeken delen, staafdiagrammen over Trump en journalistieke draadjes die in de knoop raken omdat de journalist in kwestie zijn of haar eigen mening doordrukt. Onze klomp is inmiddels gebroken. Links en rechts wassen hun handen in onschuld, maar aan beide kanten van het spectrum worden dingen in de doofpot gestopt anderzijds onwaarheden in de schijnwerpers gezet.

De waarheid is een breed begrip en als je een dag intensief Twitter leest dan raak je in een diepe onwelwording. Iedereen is op Twitter onderhand van het padje af of hebben een flinke deuk in hun hersenpan opgelopen door een val van het keukentrapje.  Journalisten van het AD moeten opgesloten worden. Kranten moeten sowieso monddood gemaakt worden. Politici mogen afgebrand worden. Linkse zangeressen digitaal aanranden is vrij normaal. Rechts gebruikt ferme taal en links mag oeverloos uit de nek lullen. Vingers in de oren en heel hard lalala roepen. En dan nog die anonieme toetsenbordhelden. Wat een eikels zijn dat zeg. Beetje laf dingen roepen in de gedrochten van de twitterkelders. Al is er maar een plek in Nederland waar je anoniemer kunt zijn dan op Twitter; het Stationsplein in Amsterdam.