Klaas Boomsma heeft een boekje geschreven. Onze door iedereen beminde Overwin schreef daar een zuur stukje over en IWIH’s nieuwsgierigheid was getrokken. Het appelgroen gekleurde boekje van Klaas heet ‘Ren voor je leven‘ en gaat over hoe Klaas zijn drank- en cokeverslaving heeft ingeruild voor rennen. Iedere zelfingenomen klootzak die denkt dat een verslaving je eigen schuld is en dat het hem niet overkomt, heeft geluk had met zijn omgeving, met zijn problemen en de combinatie van beiden. Een verslaving kan iedereen overkomen. En IWIH is geen deskundige op wat voor gebied dan ook, maar een verslaving overkomt je, daar kies je niet voor. Je drinkt je eerste biertje niet om verslaafd te raken, maar omdat het spannend is of omdat de mensen waar je tegen opkijkt dat ook doen. Je slikt je eerst xtc-pil niet om later een mdma-verslaving op te bouwen, maar omdat je wil weten hoe het is om een nacht lang uit je dak te gaan. De verslaving ontstaat zodra je het middel gaat inzetten om ongemakkelijke gedachtes of emoties weg te drukken. Eenmaal daarmee begonnen ontstaat er een schuldgevoel over het gebruik van het middel en vervolgens ben je voornamelijk schuldgevoelens aan het weg snuiven, slikken of drinken. Een negatieve spiraal is het gevolg.

Als hoog functionerend autist is het al helemaal niet moeilijk om verslaafd te raken. De omgeving vindt je vreemd. Jij snapt geen donder van de omgeving en na kortere of langere tijd, in IWIH’s geval een jaar of 25, loop je van de rails. Het brein van een autist werkt nu eenmaal iets anders en op sociaal en op empathisch vlak ben je een ramp. Via de huisarts kom je dan bij door de overheid gesubsidieerde drugsdealers of te wel psychiaters terecht en zij stampen je vol met drugs medicatie zoals dat in hun jargon heet. Benzo’s, antipsychotica, slaapmedicatie, antidepressiva, noem maar op. Bij het eerste gebruik voelt de autist zich knap beroerd, maar hij móet doorzetten, vervolgens werkt het heel even, maar de autist bouwt al snel een resistentie tegen het middel op en dan wordt de dosis verhoogd of er wordt iets anders in de autist geflikkerd. En nog eens 13 jaar later krijgt hij dan eindelijk de diagnose Asperger. IWIH gaat hier niet zijn medicatiedieet vermelden, maar zijn lever en nieren kunnen inmiddels wel van het donorcodicil worden geschrapt. Daarnaast weten sommige lezers en volgers op Twitter dat IWIH wel van een Duveltje houdt. IWIH is een gelegenheidsdrinker en vindt dus iedere week genoeg gelegenheden om meer dan een krat Duvel in de week te zuipen.

Omdat IWIH’s hoofd nogal eens rare afslagen maakt, was hij al voorzichtig begonnen met hardlopen om de boel op een rijtje te krijgen en dankzij het stukje van Overwin was hij, zoals eerder gezegd, nieuwsgierig geworden naar het levensverhaal van Klaas. Toegegeven, het boekje bevat een aantal lelijke woorden, maar een beetje Tipp-ex en eigen inbreng doet wonderen. Verder is het boek prima te lezen en motiveerde het IWIH in ieder geval om door te gaan met hardlopen. Maar aangezien Klaas ons geen reedt betaalt voor deze propaganda, gaat IWIH de boel op de proef stellen. IWIH heeft vandaag 7 kilometers gelopen en zit momenteel helemaal kapot achter zijn computer dit stukje te fabriceren. Volgens Klaas moet je in no-time zo 10 kilometer, halve marathon, hele marathon en na wat oefenen ultramarathons kunnen lopen. IWIH heeft zich vandaag voorgenomen om te gaan trainen voor een halve marathon met behulp van Runkeeper. Als IWIH uit mag gaan van Klaas’ boekje, moet hij dat zeker binnen 4 maanden kunnen redden. En dus staat de Runkeeper app van IWIH zo ingesteld dat hij na 4 maanden 21 kilometer moet kunnen lopen. IWIH gaat jullie vanaf deze locatie op de hoogte houden van zijn trainingen, vorderingen en teleurstellingen. Zo gaat IWIH controleren of dat hardlopen wel echt zo leuk is of dat hij het na 3 weken weer opgeeft, zoals gebruikelijk. En jullie lezers kunnen zien of hardlopen een botte hypocriete negatieve autist kan veranderen in een iets toegankelijker mens.