Binnenkort een lovend artikel te lezen op Joop.nl ‘Lang leve de vrijheid in Maduro’s Venezuela’. De baas van het land is een beetje gek, maar op de snelweg kan je jezelf nog gewoon te pletter rijden. Knotsleuk dat land. Joop houdt wel van een opiniestuk over een socialistische heilstaat. Al was het de afgelopen jaren en maanden een beetje stil in de Nederlandse media over de situatie in Venezuela. Twee jaar geleden was er volgens minister van Buitenlandse Zaken Bert Koenders (PvdA) niet zo veel aan de hand. Af en toe gaan arme Venezolanen boodschappen doen op Curaçao. Boodschappentoerisme. Voor de rest niks aan het handje. Minister van Bord-voor-zijn-kop. Venezuela is de afgelopen 30 jaar veranderd van rijke oliestaat naar een van de armste landen ter wereld. Als er een Nobelprijs voor ‘Mislukt beleid’ zou zijn, hadden de linkse leiders Hugo Chàvez en Nicolàs Maduro die prijs glansrijk gewonnen.

In Nederland werd er ook wel eens wat genationaliseerd  Zoals we weten is dat is allemaal knotsleuk verlopen. In Venezuela is alles genationaliseerd. Zo veel dat heel het land kapot is. Gewoon klaar. Mensen vluchten naar Colombia en de ABC-eilanden. (Die eilanden zitten trouwens helemaal niet te wachten op al die vluchtelingen en die worden dan ook meestal terug gebonjourd of opgesloten. Geen culturele inmenging aldaar. Straks moeten ze daar nog al die Venezolaanse feestdagen gaan vieren of hun eigen feestdagen afpellen om niemand voor het hoofd te stoten. Daar hebben ze geen zin in. Extreem rechtse eilandjes daar in die zee. Maar dat geheel terzijde).

Terug naar Venezuela. Voedsel en medicijnen raken op of zijn niet meer te betalen. Babymelkpoeder is op. Wc-papier foetsie. Maandverband is zo duur (20 procent van een maandloon) dat vrouwen zoiets niet meer kunnen betalen. Alleen de dochters van Maduro kunnen nog containers maandverband thuis laten bezorgen. Dat is het voordeel van de economie verspijkeren. Als projectleider van zulke economische verschuivingen, schuif je gewoon wat geld naar de eigen zakken. En naar de zakken van de familie. En nog wat naar je vrienden. En een paar miljoen naar je huisdier. Een vogel in Maduro’s geval. Die vogel is Chàvez. Niet echt, dat denkt Maduro. Weten we gelijk hoe de iq-vork in de daadwerkelijk steel zit. Compleet de weg kwijt die man.

Natuurlijk is deze oud chauffeur van Chàvez discutabel aan de macht gekomen. Wie niet? Overal verdwijnen stemmen en worden tegenstanders omgekocht. Daar hoeven we niet moeilijk over te doen, het gaat er om wat hij met die macht doet. Pleeg je een staatsgreep en breng je daarna weelde in het land, dan klapt heel de wereld. Maar kom je onterecht aan de macht en maak je er een bende van, sluit je de oppositieleiders Leopoldo Lopéz en Antonio Ledezma op, vermoord je politieke tegenstanders en beveel je protesterende burgers dood te schieten dan rest er nog een ding; Maduro moet zo snel mogelijk het veld ruimen. Ieder weldenkend mens zag dit aankomen (behalve Koenders), al hadden het NOS-journaal en de Nederlandse kranten meer oog voor Trump en Wilders dan voor Maduro. Gelukkig komt er de laatste dagen wat meer aandacht voor de hachelijke situatie in het land. De wereld wordt wakker en de VS hebben onlangs sancties tegen Maduro aangekondigd. Economische sancties lijken een eerste stap in de juiste richting, maar er moet meer gebeuren. Deze dictator moet worden afgezet. Want hij heeft zelfs Nederland met oorlog gedreigd en we hebben niet echt meer iets om oorlog mee te voeren, dus laten we de wereld lief aankijken en hopen dat wat grootmachten wat granaten naar deze man en zijn vogel gooien. Dirty job, maar in een dirty wereld vallen nu eenmaal veel spaanders.