Al jaren betaal ik ieder jaar keurig mijn belastingen, op tijd, dat ook nog. Geen haar op mijn hoofd, en geloof mij dat zijn er heel veel, dat er aan denkt om ook maar iets achter te houden of te verzwijgen. Telkens weer heb ik, ondanks mijn periode van overmatig drankgebruik, herinneringen. Herinneringen om de belasting te betalen. Niks geen Korsakov light of zoekgeraakte bonnetjes. Wel zoekgeraakte spullen die op de bonnetjes staan, dat dan weer wel.

Inkomstenbelasting, zorgverzekering, wegenbelasting, hypotheek, servicekosten, energie, telefoon, internet, verzekeringen, alles wordt door mij iedere maand keurig afgetikt. Een ware modelburger, je zou het bijna denken.

Tot ik deze week naar het dividendbelastingdebat keek en zowel de Minister van Algemene Zaken als de Staatssecretaris zich telkenmale zonder blikken of blozen, compleet schaamteloos, zag beroepen op artikel 67 van de Belastingwet.

Vandaag heb ik mijn accountant gebeld of er wellicht voor mij ook een klein gaatje te vinden is in deze wet waardoor ik voortaan niet meer trouw aan mijn verplichtingen jegens de belastingdienst hoef te voldoen. Haar antwoord: zolang je geen Rutte of Pechtold heet, wordt het een lastig verhaal. Zij mogen en kunnen dat doen zonder dat hen maar een strobreed in de weg wordt gelegd. Zij zijn afgestudeerd op de Universiteit der Frauduleuze Handelingen die residentie houdt in Den Haag. Nieuwe leerlingen worden gezien de kartelvorming niet toegelaten. Frauderen kun je dus wel degelijk leren maar alleen als je tot het kartel behoort.