In Nederland is het chaos. De politie kan het allemaal niet meer aan. Toonbeeld van die chaos is Amsterdam. De hoofdstad gaat gebukt onder granatenterreur, heeft de handen vol aan de krakersproblematiek, gaat kapot aan de toerismetsunami, schiet- en steekpartijen zijn er dagelijkse kost, statushouders zitten massaal in de bijstand en de wetteloosheid neemt ’s nachts extreme vormen aan. In Zuidoost heeft de jeugd de macht en in de El Tawheed Moskee zitten IS-strijders in het kader van godsdienstvrijheid op de knietjes te bidden voor de ondergang van het Vrije Westen. Maar voor de rest gaat het echt supergoed in Amsterdam. Het gaat zelfs zo goed met de stad dat een of andere yoghurtclown van GroenLinks heeft voorgesteld om al die schepen met Afrikanen die nu dobberen op de Middellandse Zee te verwelkomen in Amsterdam. Wat. Een. Uitstekend. Idee. Applaus.

Tirza de Fockert zegt in haar ‘opinie’ in het Parool: ‘wie levens redt van mensen die zo kwetsbaar zijn dat ze het als enige uitweg zien om de helse tocht over de Middellandse Zee te ondernemen, moet op ons kunnen rekenen.’  Mevrouw De Fockert is een goed mens en heeft vroeger opgelet bij maatschappijleer. Ieder mens is gelijk en de VN heeft ergens een verdrag in de la liggen waar in paragraaf 12 van pagina 123 staat geschreven dat ieder mens gelijke rechten heeft. En vroeger vond Tirza die reclames van kindjes met vliegjes op de neus ook al zielig, dus vandaar dat ze nu allemaal Afrikanen naar Amsterdam wil halen. Haar idealen lopen 30 jaar achter. Mevrouw De Fockert gooit er krachttermen tegenaan zoals; kwetsbaar, helse tocht en enige uitweg. Dat zijn begrippen die bewust worden ingezet om in te spelen op het bewustzijn van de grote slapende macht. Mensen die geen nieuws volgen of alleen het staatsjournaal kijken, alleen maar werken en daarna bankhangend naar RTL Boulevard kijken en hun schuld willen afkopen door goede doelen te steunen. Zo’n paar miljoen gewillige Nederlanders trappen in die val.

Want hoe kwetsbaar zijn die Afrikanen eigenlijk? Ze zitten op de Aquarius. Een grote stevige boot die wel tegen een zeebriesje bestand is. Allerlei boten liggen voor de kust van Libië en worden opgehaald door grote Europese boten. Er is geen oorlog in Niger. Er is geen oorlog meer in Eritrea. Die Afrikanen hebben honderden euro’s betaald aan allerlei figuren die een goede boterham verdienen aan een van de grootste mensenverplaatsingen uit de geschiedenis. Er is geen heftige storm op zee en niet elke Afrikaan heeft een vliegje op zijn neus. En als elke Afrikaan een vliegje op zijn neus had, zou China geen miljarden in het continent pompen. Er is zoveel geld in Afrika dat Bono jaloers is.

Maar er is meer aan de hand. Tirza de Fockert maakt in haar ‘opinie’ reclame voor Fearless Cities. Een zeer objectieve opinie van mevrouw De Fockert. En zoals Sietske Bergsma al verkondigde in haar column op The Fire, is Fearless Cities een onderneming gesteund door Soros. Nou, dan weten wij genoeg. Soros de grote omvolkmeneer heeft een dikke vinger in de groenlinkse pap. Hij betaalt, dus Tirza is een gewillige marionet in het machtsspel achter de schermen van de EU.

Natuurlijk krijgt Tirza veel kritiek op haar plan. Veelal inhoudelijk. Edoch is Tirza op haar teentjes getrapt omdat haar plan wordt tegengewerkt. Ze reageert nogal merkwaardig. Alsof ze voor het eerst in haar leven weerwoord krijgt. Dat is even wennen voor iemand van de yoghurtgeneratie. Tirza heeft in ieder geval een ding geleerd; niemand zit op haar plan te wachten.