Godverdomme. Zolang kinderen door noodlot uit het leven worden gerukt, blijft de duivel bestaan. God bestaat niet, maar wij wensen alle betrokkenen, nabestaanden en slachtoffers alle bovennatuurlijke krachten toe om deze ramp in Oss ooit te behappen. Te beseffen. Te boven te komen. Dit is een ramp die decennia lang blijft doordreunen. Dit is niet uit te wissen. In het hart. In het hoofd. In het besef. Hoe lang de tijd ook doorgaat, niks zal helpen. We zitten hier ver van Oss en we zien kinderen fietsen, metro’s rijden. Hier gaat alles door. En natuurlijk willen wij uren de ogen uit onze kop janken. Maar wij moeten door, want wij kunnen door. Wij kunnen door omdat het toeval niet voor ons besloten heeft  om onderdeel te zijn van deze harteloze ramp. Wij zijn nu van slag. Wij zijn morgen van slag. Overmorgen laten wij nog een traan en daarna zal alles weer bij het oude zijn. Totdat. Totdat het teringtoeval weer besluit om kinderlevens tot zich te nemen. Godverdomme.

Er is geen ruimte om te speculeren, maar als de elektrische bakfiets haperde dan is er bewezen dat al die technologische vooruitgang kinderlevens kost. Alles moet groter, sneller, elektronischer. Resultaat? Oude mensen die zich doodrijden op een elektrische fiets, volwassenen die zich doodrijden in een Tesla en kinderen worden onterecht dood gereden door een trein omdat een bakfiets haperde. Een vooruitgang in snelheid is een achteruitgang in veiligheid. We leggen ons leven in handen van technologie. We leggen het leven van onze kinderen in een weegschaal vol met toeval. Stop met deze flauwekul. Doe het voor onze kinderen.

Godverdomme.