Wat hebben we gelachen toen Serious Request maar 500 euro ophaalde dit jaar. Net goed. Op een gegeven moment pikt het volk dat constante popi-jopi-gedoe niet meer. Het begon ludiek en sterk. Plaatjes aanvragen voor geld en dat geld werd dan over de Afrikaanse balk gesodemieterd. Ging perfect. Maar toen kwam er tv bij. En toen kwamen de goede doelen negatief in het nieuws maar bleef 3FM bij die goede doelen plakken. En toen kwamen er BN’ers. En toen kwam de heldenverering van de dj’s. En toen zei heel Nederland, waarom doen jullie niet een keer een goed doel uit Nederland en toen dacht 3FM; nee joh in Afrika hebben ze nog steeds honger. En toen ging het kapot. Net goed.

Nu heeft de NPO alleen nog maar de Top 2000. En de NPO zou de NPO niet zijn om dat merk net zo te verkloten als ze met Serious Request gelukt is. Wij zien dit jaar ineens allemaal productiemannetjes in het publiek staan om zogenaamd ludieke tv te maken. Dus bij een nummer van Anouk wordt het publiek gevraagd om hun tanden goud te verven (echt waar!, red) en bij het nummer Bloedend Hart van De Dijk wordt er een man uit het publiek gevraagd om met een zakdoekje in zijn ogen te wrijven. We zien een Caroline spekjes uitdelen bij het nummer Sweet Caroline. We zien danseressen a-synchroon dansen. We zien dj’s gitaar spelen op een opblaasgitaar. We zien studiogasten de nummers playbacken. We zien al dit soort ludiek bedoelde acties en dat wordt vanaf nu alleen nog maar erger. Wij zien de vergadering voor de editie van 2019 al voor ons.

Vincent: wat zullen we dit jaar verzinnen voor het publiek

Bregje: het moet ludiek zijn

Vincent: ja, het moet ludiek zijn

Thomas: laten we bijvoorbeeld mensen met stenen bekogelen bij de Rolling Stones

Bregje: wat een geniaal idee

Vincent: Ja, of laten we bij Africa van Toto allemaal wilde apen in het publiek loslaten

Thomas: haha, of bij November Rain alle mensen nat spuiten met water….

Nee, gekkigheid natuurlijk. Maar we kunnen er donder op zeggen dat er BN’ers komen. BN’ers die blijven slapen in het café. BN’ers die opblaasgitaar spelen. Waarschijnlijk komt er weer een goed doel bij. Mogen de bezoekers een plaatje instarten voor een tientje. Worden na afloop alle dj’s onthaald door duizenden mensen en op een podium geëerd en toegezongen. Ruud de Wild eet huilend een appel. Het gaat gebeuren. De populariteit is op het hoogtepunt en hoogtepunten geven een gevoel van macht en macht maakt blind. Dag Top 2000, nothing really matters, anyone can see, nothing really matters to me, any way the wind blows.