De Democratische partij is anno 2019 een soort padvinderij geworden voor islamistische veganisten op een yogamat. De identiteitspolitiek komt in die partij de afgelopen jaren tot wasdom en iets zegt ons dat de uitkomst niet helemaal is zoals verwacht werd. Maar we kunnen het mis hebben. Wij zijn benieuwd naar het dna van de Democraten en hoe kunnen we dat beter vinden door elke Democratische president uit te lichten. In deel drie is James Knox Polk aan de beurt. Polk. Eén lettergreep. Krachtig. Polk was ook een krachtige president. Onder zijn leiding werd Amerika groter en groter, zowel aan de Canadese grens als aan de Mexicaanse grens veroverde de VS grondgebied.

Na Andrew Jackson en Martin van Buren werd James Polk de derde democratische president van Amerika. Hij zat van 1845 tot en met 1849 aan de knoppen van het landbestuur. Polk werkte zich letterlijk dood. Een paar maanden na zijn aftreden legde hij het loodje. Moe van het uitvoeren van verkiezingsbeloften. Want zo was James. Als je iets belooft, dan moet je het plan ook uitvoeren. 100 jaar na het presidentschap van Polk zei de toen zittende president Harry S. Truman over zijn democratische voorganger: ‘Een groot president die zei wat hij van plan was en het ook deed.’ Een president die zijn verkiezingsbeloften uitvoert. Waar kennen we dat nog meer van? Komen we later misschien nog op terug.

Als er in 1845 een televisieshow in Nederland was, zouden ze aan die tafel elke dag praten over Polk. Polk dit. Polk dat. Polk zus. Polk zo. Ze zouden zelfs de Eerste Wereldoorlog voorspellen. Een andere Nederlandse televisiejournaliste zou foto’s op haar nachtkastje hebben staan van Henry Clay. De presidentskandidaat van de andere partij; de Whig Party. Op een conventie van diezelfde Whig Party riepen ze nadat bekend werd dat de Democraten Polk naar voren schoven; ‘Who is James K. Polk?’ Iedereen lachen. Polls in kranten voorspelden 93 procent kans voor Clay en maar 7 procent kans voor Polk. Polk zou nooit president worden, dat zei zelfs Erik Mouthaan. Toen al. Maar Polk werd president en beloofde om het bankensysteem onafhankelijk te maken, belastingen te verlagen en New Mexico, Oregon en Californië te annexeren. Zo gezegd, zo gedaan. Polk deed wat hij beloofde en werkte zich letterlijk dood. Een kleine drie maanden na het einde van zijn presidentschap overleed hij. Uitgeput van het nakomen van zijn verkiezingsbeloften. Historici scharen hem dan ook bij een van de invloedrijkste presidenten ooit. Begrijp ons niet verkeerd, ook wij vinden Polk een van de beste presidenten van Amerika ooit. Een Democraat die hard diplomatiek spel niet schuwde en opkwam voor Amerika, ten koste van de Mexicanen en de Britten. Onder Polk was het America First!