De Democraten worden in de Nederlandse media bejubeld door Erik Mouthaan, Eelco Bosch van Rosenthal, Twan Huys, Eva Jinek, Charles Groenhuijsen en Michiel Vos, maar in Amerika worden de Democraten onderhand uitgekotst. Er blijft niemand meer over, dus komen ze ineens met ene Pete Buttigieg. Niemand kent hem en hij is dus een komeet. Pete is gewoon van straat geplukt, homo gemaakt en zijn strafblad is uit het computersysteem gewist. Pete is jong, homo en het wordt eigenlijk wel tijd voor een homo in het Witte Huis. Dat u het alvast even weet. Nou, in de jaren ’60 was iedereen homo en/of provo, hippie, hoer en/of junk en liep iedereen naakt over straat en dat is toch een stuk minder anno 2019. Hoe dat komt? Die vraag hoeven we even niet te beantwoorden, want we hebben het over Democratische presidenten; in deel 13 Jimmy Carter (1977-1981).

Jimmy heeft een Nobelprijs voor de Vrede gewonnen. Niet dat zoiets veel opzien baart want Hitler, Stalin, Pol Pot, Obama en Al Gore hebben die prijs ook gewonnen. Echt iedereen zijn moeder heeft die prijs. En alleen bij Obama heeft de jury spijt. Jimmy heeft voor 40 miljard islamitische fundamentalisten gesteund en getraind in Pakistan en Afghanistan, veranderde onder zijn ogen de monarchie van Iran in een islamitische staat en werden er 52 Amerikanen gegijzeld in Teheran die pas werden vrijgelaten een paar minuten nadat Jimmy in 1981 het Witte Huis verliet. Om terug te komen op die 40 miljard, dat kwam uit de koker van Zbigniew Brzeziński. Hij werkte eerder als adviseur voor Lyndon Johnson en was later buitenlandadviseur van John McCain en van Barack Obama. Ook zijn zoons waren beiden betrokken bij de campagnes van McCain en Obama en zijn dochter werkt bij het geheel onafhankelijke MSNBC, maar dat geheel terzijde. Verder was hij betrokken bij Amnesty International en bij de Amerikaanse denktank voor bankiers en veelal Democratische politici Council on Foreign Relations, waar ook George Soros en John McCain aan verbonden waren, maar ook dat geheel terzijde.

Jimmy regeerde maar vier jaar en dat vond iedereen lang zat. Jimmy deed wel goed werk wat betreft de vrede tussen Egypte en Israël, maar dat was het dan ook wel. Die Camp Davidakkoorden tussen Menachem Begin, Anwar Sadat en Jimmy Carter werden in Egypte trouwens niet echt goed ontvangen en Anwar Sadat moest dat bekopen met de dood. Hij werd vermoord door islamitische jihadisten die het niet zo hadden op vrede met Israël.

Qua identiteitspolitiek was het in de jaren ’70 vrij rustig in Amerika, al zag je met name in de literatuur en wetenschap de belangstelling voor milieu en natuur sterk toenemen. Als het niet via de politiek kan, dan maar via achterkamertjes en schermen. De opkomst van radicale milieubewegingen en natuurorganisaties nam een vlucht en daar speelde onze eigen Afrika-ambassadeur en anjerplukker Prins Bernard, samen met de plasticmaffia, Rockerfellers, Rothschilders, Permindex van Louis Bloomfield en andere Bilderberg-figuren een discutabele rol in.

Terug naar Amerika; de Republikeinse voorgangers van Carter waren niet zo van identiteitspolitiek. Richard Nixon (1969 – 1974) schonk weinig aandacht aan rassenintegratie en armoedebestrijding (blanke Amerikanen waren de cadeautjes op basis van huidskleur behoorlijk zat) en dat voelde Nixon feilloos aan. Nixon wordt dan ook gelabeld als een populist. Gerard Ford (1974 – 1977) kon na het Watergateschandaal van Nixon eigenlijk helemaal niks meer uitrichten in het Witte Huis. Ook Jimmy Carter hield zich niet zo bezig met identiteitspolitiek, maar zijn bemoeienissen in Afghanistan, Iran en Pakistan worden over het algemeen wel beschouwd als het begin van de ellende die de inneming van Amerika in het Midden Oosten heeft voortgebracht. Zowel in het Westen als in het Midden Oosten zijn de kaarten toentertijd behoorlijk geschud. In de jaren ’70 kwam ook in Nederland de focus te liggen op het Midden Oosten. Hoe komen we goedkoop aan hun olie? We doen net alsof die bij ons op is en dan een hoop drama maken in de pers en dan hopen dat het volk al die propaganda pikt en als ze inderdaad massaal de auto laten staan dan hebben we een volk gecreëerd dat alles pikt en kunnen we alles maken en zelf stinkend rijk worden. Als het volk toch alles pikt, kunnen we net zo goed een Resolutie van Staatsburg opstellen om een soort Eurabië te creëren. Dat heeft er onder andere naar geleid dat we anno 2019 definitief met onze EU-hoofd in de islamitische strop hangen, Europa capituleert bijna, aan Amerika de taak om de komende jaren de rug recht te houden.