De laatste Democratische president onder de loep is Barack Obama. Na 11 september 2001 en de oorlogen in Irak en Afghanistan was Amerika toe aan ‘Nieuwe Hoop’ en in 2009 was dan ook het juiste moment om ‘Nieuwe Hoop’ aan de macht te krijgen. En dat leek helemaal geen slecht idee hoor, Obama kon goed speechen en kwam behoorlijk charmant over. Geheel logisch dat deze man aan de macht kwam. Nou ja, logisch; zo iets werd gewoon besloten op een Bilderbergbijeenkomst, maar dat geheel terzijde. Hoe mensen aan de macht komen, is ons om het even en laten we wel wezen; in 2009 leek Obama een beter idee dan bijvoorbeeld diversiteitsillegaal Ihan Omar of Ocasio-Cortez anno nu. Alles beter dan een huidige doorgedraaide klimaatdemocraat uit 2019, maar Obama is zeker niet de charmante man die hij deed voorkomen. Aan zijn presidentschap zitten behoorlijk wat haken en ogen en in de (nabije) toekomst gaan er – als de voortekenen in de ondergrondse surrogaatmedia kloppen – een hoop zaken boven water komen die belastend kunnen zijn voor de Yes-we-can-held van vele journalisten mensen.

Barack Obama is geboren in Honolulu Kenia maar bewijs dat maar eens dus voor de schijn Honolulu en was de eerste zwarte president van Amerika en zat van 2009 tot en met januari 2017 in het Witte Huis. En gezien de identiteitspolitiek die al sinds de jaren dertig van de vorige eeuw zo vakkundig werd verzilverd, uitgebouwd en uitgebuit door Democraat Franklin D. Roosevelt en zijn vrouw Eleanor is 2009 nog best laat geweest voor de eerste zwarte president van Amerika. Elke president na Roosevelt was op zijn manier bezig met identiteitspolitiek en het was pas in de jaren ’70, ’80 en ’90 dat die diversiteitsmachine onder Nixon, Reagan, Bush Sr, Clinton en Bush Jr redelijk haperde. Al had Bush Jr wel Colin Powell en Condoleezza Rice als ministers aangesteld en Clinton kwam op voor homoseksuele soldaten. Hoe dan ook, het moest er ooit een keer van komen dat een zwarte man/vrouw/x president van Amerika zou worden. Is dat erg? Nee. Kwaliteit is kwaliteit, of iemand nou zwart, blank of Chinees is. Obama werd president en heel de wereld wenste hem geluk. Is Barack succesvol geweest? Ja en nee. Nee, niet voor de westerse wereld. Ja, wel voor de wereldwijde politieke islamagenda die zich onder zijn bewind heeft kunnen uitbreiden. En die politieke islamagenda zou onder Hillary Clinton gecontinueerd worden, maar is rigoureus gestopt toen Donald Trump geheel onverwacht president werd. Vandaar dat er heel veel shit de ventilator aan het plafond raakt en allerlei Democraten en journalisten in paniek door Washington rennen.

Barack voelde zich verwant aan de islam en onder zijn beleid hebben de islamieten in de wereld nog nooit zo veel geld in de schoot geworpen gekregen. Hij wordt dan ook wel eens gekscherend de eerste zwarte moslimpresident van Amerika genoemd. Niet dat het allemaal succesvol was, maar Barack was een president die de islam goed gezind was. Dat kan de puike prestatie om terrorist Bin Laden te vinden en te doden niet verbloemen. Niet dat we ooit een lijk gezien hebben, maar geloof dit nou maar gewoon. Overal een complot in zien is zo vermoeiend, dus Bin Laden is gewoon dood. Ook haalde Obama de troepen uit Irak. Dat siert hem. Maar om dan gelijk heel Syrië en Libië (zelfs de NOS bericht daar kritisch over) kapot te bombarderen ging wat ver. En we hebben het wel over die shutdown van Trump, maar Barack kon er ook wat van. Hij riep de noodtoestand o.a. uit om geld vrij te maken voor allerlei louche zaken in landen als Somalië, Libië, Jemen, Sudan, Centraal Afrikaanse Republiek, Burundi en Oekraïne. En nu we het toch over Oekraïne hebben, dat ziet er niet zo goed uit voor meneer de ex-president.

Maar laten we niks beweren, want Alan Krueger, de oud-boekhouder van Obama, heeft in maart 2019 zelfmoord gepleegd en dat willen we natuurlijk voorkomen voor onszelf. Wij beweren ook niet dat de Clinton administratie nauwe banden had met de Obama administratie (ten voordelen van elkaars administratie) en dat Barrack Hussein niet vies was om her en der wat te bespioneren. Wij beweren niet dat Barack Hussein eigenlijk door de politiek-religieuze internationaal opererende beweging Moslimbroederschap aan de macht is geholpen om de islam wereldwijd een handje te helpen om de macht van de islam uit te breiden, maar het heeft er alle schijn van dat Barack Hussien niet is aangesteld om het Amerikaanse volk te dienen, maar om internationaal als moslim-marionet te fungeren. Barrack Hussein was net zo’n marionet als de huidige Paus (de oude Paus moest gewipt worden, want ondanks die gezondheidsredenen leeft Benedictus XVI nog steeds) en Paus Franciscus en Obama waren behoorlijk close, zeker wat betreft integratie, islam en klimaat.

Al met al is het presidentschap van Barack Hussein niet geworden wat heel de wereld in 2009 hoopte. Hij gaf 400 miljoen dollar aan Iran, 192 miljoen dollar naar Palestina, heeft in Libië en Syrië catastrofale fouten gemaakt die voor die landen nog steeds voor veel problemen zorgen, maar ook negatieve effecten hebben in heel Europa. Het door links en de pers zo bejubelde Obamacare heeft er voor gezorgd dat de onder- en middenklasse in Amerika op kosten worden gejaagd en is onder zijn leiding de staat Minnesota getransformeerd tot een tweede Mogadishu. Alles om de islam een beetje ruimte te gunnen. Even terzijde; Somalië was ooit een christelijk land, maar toen kwam de islam en nu is het land 100 procent islamitisch. Dat heeft verder niet zo veel met dit verhaal te maken, of eigenlijk wel. Wij wensen de oorspronkelijk bewoners van Minnesota in ieder geval veel plezier met al die diversiteit.

Conclusie is dat we Barack Hussein kunnen bestempelen als een van de slechtste presidenten van Amerika die ooit in het Witte Huis heeft gezeten. Hij laat alleen Martin van Buren en James Buchanan onder zich.  Al deden die presidenten in principe niks verkeerds, want ze deden gewoon niks. Hussein was de kers op de taart voor al die diversiteitsgoeroe’s, VN-gedrochten en identiteitsprofeten die al sinds de jaren ’30 van de vorige eeuw gebukt gaan onder het slavernijverleden van Amerika. Vanzelfsprekend zijn die schuldgevoelens overgewaaid naar Europa. Ook in Nederland woekert de slaven-, identiteits-, diversiteits-, klimaatdiscussie voort, tot zelfs ver in de politiek. De PvdA was als voorvechter van die diversiteit jarenlang een groot katalysator voor Turkse politici en ineens was er DENK. Hoe succesvol allemaal.

Kern van alles is dat blanken moeten boeten voor al het onrecht en de zwarte bevolking vecht nu al 80 jaar voor hun rechten. De slavernijwarriors vinden het nog steeds paybacktime. In dat gevecht zijn de verhoudingen zoek geraakt. In de overvloed aan tolerantie is de ethiek als eerste verzopen. We zagen vanaf Nixon (1969) politiek bedreven worden die enigszins een halt toeriep aan de identiteitspolitiek, maar onder Hussein is die weer opgelaaid alsof de rellen uit de jaren ’50 en ’60 actueel waren. Met als klein detail aan te merken dat de islam een veel grotere rol in de strijd heeft opgeëist dan ooit te voren. Zwarte moslimleider Malcolm X kan tevreden zijn, zijn strijd is door Hussein nieuw leven ingeblazen. De wereld kan haar borst nat maken; de identiteitsoorlog is pas net begonnen.