Necrologie Vader Abraham aka Grote Gipsykoning

Pierre Kartner is dinsdagochtend 8 november overleden. De bebaarde hitmachine werd 87 jaar oud. Het tragische aan deze man is dat hij vooral bekendstaat om dat verachtelijke kutnummer over de Smurfen. Een nummer dat hem godsgruwelijk rijk maakte. Het nummer gaf hem voor eeuwig de naam; ‘schrijver van alleen maar habbekratsnummers’. En natuurlijk krijg je zo’n stempel als je ook al uche uche uche lala en ollebolleke hatsikidee zingt. Maar goed, wij veroordelen hem helemaal niet, want daar hebben meer zangers in Nederland last van. Als ze een prachtig liedje zingen, klapt er 1 verdwaalde fan, maar als ze op een podium lalala zingen, wordt heel de zaal gek. Dus verdienen al die volkszangers geld als water met kutmuziek, en dat is typisch Nederlands. Geld verdienen door je ziel en je stem te verkopen aan de duivel. En dat deed Pierre, mooie liedjes schrijven die niemand boeide en tegelijkertijd zijn zakken vullen met jolige carnavalsmuziek. Waarom ook niet? Vader Abraham had sowieso de pers niet mee, want een zanger die kritische nummers maakt over Joop den Uyl, Minister Brinkman, de hele Haage teringbende en pro-liedjes maakt over Pim Fortuyn, de Gulden en de boeren, tja, wat denk je zelf wat Hilversum dan voor je in petto heeft? Helemaal niks natuurlijk, want Hilversum en Den Haag liggen al decennialang ollebolleke pijpsnolleke met elkaar in bed hatsikidee.

Pierre Kartner werd op 11 april in 1935 geboren in Elst nabij Arnhem en Nijmegen. Hij begon zijn carrière zonder baard, maar creëerde begin jaren ’70 het typetje Vader Abraham. Aan het begin van zijn carrière plakte hij een nepbaard op zijn gezicht en dat was zo’n succes dat Pierre een echte baard liet groeien. Die hij voor het goede doel weer af schor en heel Nederland was toen in paniek. Pierre begon met acts als The Headliners en The Lettersets en was nog even kort plugger van allerlei artiesten. Ook schreef hij nummers voor o.a. De Kermisklanten en Corry en de Rekels en was hij druk in de weer om een succesvolle act neer te zetten met Pierre en zijn Pietjes, Los Vastos, de Dikke en de Dunne, Het Rood-Wit-Blauw-Trio e.d. Pas begin jaren ’70 had hij met de act Vader Abraham en de Zeven Zonen definitief een succesvol typetje gecreëerd. Als tekstschrijver kreeg hij grote successen op zijn naam, zoals De Clown van Ben Cramer en Manuela van Jacques Herb. Met het Smurfenlied en het Kleine Café aan de Haven werd hij definitief een van de succesvolle artiesten van de jaren ’70.

Zoals bekend was Hilversum en Pierre Kartner allerminst een goed huwelijk. In 1978 was er een historisch tv-moment waar Pierre Kartner boos uit de show van Mies Bouman liep. Een of andere Belg betichtte Pierre van oplichting en toen liep Pierre gewoon weg. Wat een baas. Typisch Nederlands, als je succes hebt, komen er allerlei mensen beweren dat je geen succes hebt. Pierre was niet vies van commercie, hij zong over Ajax als Ajax won, hij zong over voetbal als er een groot toernooi was, hij zong over Smurfen, over Wuppies, over Veronica, over van alles en nog wat. Het meeste is gewoon pure commerciële middelmaat, maar wat veel mensen niet weten, is dat Pierre ook een aantal prachtige liedjes (menen we serieus) heeft gemaakt. Zou het erg zijn lieve opa, Bedankt lieve ouders, Zigeunerlied, Adios mijn vriend, Als je wil weten wie ik ben, Die ene herinnering, Kleine meisjes worden groot, Als vader mag je best wel even huilen, zomaar een greep uit de serieuze liedjes van Pierre Kartner. Onbekend maakt onbemind. zo zal het altijd gaan, als water uit de kraan. Al is het nummer Zou het erg zijn lieve opa zeker niet onbekend en onbemind, want dat was in 1971 een grote nummer-1-hit die hij had samen met kinderster Wilma Landkroon. Wilma Landkroon die 30 jaar later in een programma van Paul de Leeuw zou zeggen niet zulke fijne herinneringen te hebben aan Pierre. ‘Niet de minste artiest, maar zeker niet de beste begeleider. Toen ik 15 was, moest ik nog steeds op zijn knie zitten.’ Wij willen verder niks beweren, maar het lijkt erop dat de zakelijkheid van Pierre het won ten koste van het welzijn van een kinderster. En dat siert hem natuurlijk niet, mocht het zo zijn gegaan. Het is typisch Nederland om dit soort zaken onder het tapijt te vegen.

Wat ook typisch Nederlands is, is censureren. Ook daar heeft Pierre te maken mee gehad. In 1975 nam hij het nummer ‘Wat doen we met die Arabieren hier?’ op. U raadt het al, dat nummer werd uit de handel genomen. U zou eens kritische gedachten krijgen over de naderende massa-immigratie. Nederland zit op joligheid te wachten, maar dan wel goedgekeurde joligheid. Dat zijn carnavaleske nummers bij het grote publiek niet altijd in de smaak vielen, is heus wel te begrijpen, maar Pierre Kartner is hoe dan ook een rasartiest, een begenadigd tekstschrijver van zowel serieuze nummers als carnavalsmuziek en een man die zich niet zomaar liet vertellen wat hij moest doen. Hij was zakelijk vrij hard en hij had een broertje dood aan scripts. Heel Nederland (is niet zo, maar klinkt leuker) zat aan de buis gekluisterd tijdens het Nationale Songfestival van 2010. Je moet nu kiezen Pierre, we zijn live. Je moet nu kiezen Pierre, riep presentatrice Yolanthe Cabau van Karsbergen. Maar Pierre liet zich niet zo maar dwingen. Ik kan niet kiezen, ze zijn allebei even goed. Top-tv was het. Nederland is een kleurrijk figuur armer, dat moge duidelijk zijn. Zijn bolhoed gaat voorgoed in de kast. Zijn uitvaart was vandaag. Op de elfde van de elfde, alsof het zo had moeten zijn.