Nederland is een land waar iedereen in de botsautootjes zit en zonder rem kriskras over de baan zoeft. Constant botsen wij met elkaar. Wel klimaat. Geen klimaat. Wel vluchtelingen. Geen vluchtelingen. Geen Zware Piet. Wel Zwarte Piet. Geen milieu. Wel milieu. Geen diversiteit. Wel diversiteit. Het volk is niet meer te verenigen. Nederland is boos, maar het Malieveld blijft leeg. Nederland klikt, botst, klaagt, kijkt weg en slaapt. Vooral dat klikken zit diep in onze genen verstopt. Nederlanders klikken al sinds de Tachtigjarige Oorlog. We kunnen het anno 2018 met zekerheid beweren; Nederlanders zijn een laf wegkijkvolk dat om de haverklap klikt en een volk dat allerminst verenigd is.

We herinneren ons Jan-Peter Balkenende van het CDA. Deze ietwat saaie edoch intelligente ex-premier van Nederland repte in 2006 over een VOC-mentaliteit. Hij zuchtte: waar is onze VOC-mentaliteit? Natuurlijk werd hij uitgelachen, maar deze man had gelijk, al is deze uitspraak redelijk paradoxaal want dezelfde Balkenende huilde zijn bril beslagen na het referendum EU-grondwet in Nederland. Ruim de meerderheid wil heel die EU niet, maar Balkende propte desalniettemin de EU-grondwet door onze strot. Het was dus deze Balkenende die bazelde over een VOC-mentaliteit. Die mentaliteit is ver te zoeken. Nederland is na die uitspraak van Balkenende nog meer verward dan het al was. We zijn ontevreden maar het Malieveld blijft leeg. Er wordt luider gezwegen en nog luider geschreeuwd. En we zijn er niet vies van om stiekem naar onze vijand te fluisteren; pssst, daar zitten ze.

Voor wie altijd dacht dat klikken iets was uit de Tweede Wereldoorlog heeft het mis. Het klikken zit al veel langer in het DNA van de Nederlander. We weten allemaal de verhalen uit de Tweede Wereldoorlog dat de Nederlandse bevolking heel graag voor wat knaken de joden op zolder verlinkte aan de Duitsers. Heel Amsterdam stond de joden uit te zwaaien op het perron. Dag joden. Dag allemaal. Goede reis! Om vervolgens de knaken zonder schaamte stuk te slaan op de bar van de plaatselijke kroeg.

Voor wie denkt dat de NSB een eenmalig foutje in de Nederlandse geschiedenis was heeft het mis. Het klikken is geen voetnoot in de Nederlandse geschiedenis, het behelst een hele bibliotheek. Sinds 1568 klikken Nederlanders. Nederlanders houden van rust en regelmaat en of er nou Spanjaarden, Duitsers of moslims door de straten marcheren, dat maakt ons niks uit. Het Malieveld blijft leeg want onverschilligheid kent geen tijd. Tijdens de Tachtigjarige Oorlog werden Nederlanders die tegen de Spaanse overheersing waren verlinkt, uit huizen gesleurd, veroordeeld, ter dood gebracht. Goederen van mensen die tegen Spaanse overheersing waren werden geconfisqueerd. Wie trouw bleef aan Spanje werd beloond met de goederen van hen die veroordeeld werden. Anti-spanjolen werden verbannen en vluchtten massaal naar het plaatsje Emden in Duitsland.

Koekebakker, de burgemeester van Brielle vond die Watergeuzen op 1 april 1572 helemaal niks in zijn stad en wilde liever onder Spaans gezag blijven. Waarom moeilijk doen als je ook kunt wegkijken. Hij probeerde nog tijd te rekken, helaas voor hem; de hele stad werd met geweld ingenomen. Kwestie van verkeerd gokken. Het waren roerige tijden. Jonker Willem Bloys van Treslong ging nog naar Brussel om een beetje te paaien. Moet dat allemaal zo in Nederland. Kunnen we daar niet gewoon een beetje normaal leven in Holland. Brussel hakte zijn broer kapot en zelf moest Willem vluchten. Brussel gedroeg zich in die tijd als een dictator en besliste wat er gebeurde in de omliggende contreien. Kan je nu haast niet meer voorstellen (sarcasmemodus uit).

In de Tachtigjarige oorlog werd er dus veel weggekeken en geklikt. Na de Tachtigjarige oorlog was Europa wederom een groot kruitvat. Iedereen voerde oorlog met iedereen. Nederland vocht eerst nog wat zeeoorlogen met Engeland uit alvorens in 1672 Frankrijk – onder leiding van Lodewijk XIV – de Nederlandse landschappen binnen viel. Veel steden in het oosten en noorden – zelfs Utrecht – werden zonder moeite ingenomen omdat het landleger behoorlijk verzwakt was. Al het defensiegeld zat in de vloot omdat de zeeoorlogen met Engeland voorrang kregen. Stel – geheel hypothetisch – als toen onze landsoldaten naar Noorwegen zouden moeten voor een training, dan hadden ze zelf hun winterjas moeten aanschaffen. Dat geheel terzijde.

Het volk vond die Franse overheersing wel prima. Het Malieveld bleef leeg. Het was een reddeloze en radeloze tijd. Het is dat de Oranjepartij nationalistisch handelde en een volksopstand bewerkstelligde, anders hadden we anno 2018 nog steeds Frans gepraat. Sterker nog, die Fransen waren er in 1801 weer. In die periode kon Napoleon vrij gemakkelijk Nederland annexeren en zonder moeite het land veranderen van een republiek naar een monarchie. Het Nederlandse volk stond waarschijnlijk langs de weg zich te vergapen aan hoe mooi de Franse wapens waren, want het Mailieveld bleef leeg. Wat we in ieder geval zeker weten is dat de Franse overheersers gebruikt maakte van propaganda, censuur en controle op drukwerk. Het volk werd dom gehouden en bewerkt. Onverschilligheid kent geen tijd. Verzet was er wel, maar dat ging niet verder dan stiekem liedjes zingen over hoe stom Frankrijk was.

In de Eerste Wereldoorlog was Nederland neutraal. En eerlijk is eerlijk, dat hield Nederland goed vol en de regering liet weinig steken vallen in die politieke neutrale houding. Natuurlijk sloten zich veel soldaten aan bij het Franse leger (door al die Franse overheersingen van Lodewijk XIV en Napoleon waren er genoeg stamboomfrancofielen te vinden) en natuurlijk – bijna vanzelfsprekend – sloten zich soldaten aan bij het Duitse leger (o.a. de latere NSB-politicus Max de Marchant et d’Ansembourg) Onder de bevolking waren er meerdere kampen. Iedereen reed in zijn eigen botsautootje. Sommige lieden kozen voor de Fransen, sommige voor de Engelsen, sommige voor de Duitsers (vooral academici), maar de regering propagandeerde in ieder geval een neutrale houding. De pers was net zo verdeeld als het volk. Zoals Vincent Kremers beschrijft op wereldoorlog1418.nl waren De Nieuw Rotterdamse Courant en De Toekomst pro-Duits. In mei 1915 kwam er in Den Haag een Ausland Hilfstelle. Deze dienst verspreidde Duits-vriendelijke teksten en propaganda. De Engelse pers kocht Nederlandse kiosken op om hun propaganda aan de man te brengen. De Telegraaf was pro-Brits, al dan niet door de belangen van Shell in Engeland. Shell met een dikke vinger in de propagandapap, zou je nu niet voor kunnen stellen. (sacrasmemodus uit).

Onder de pers leefde de oorlog. De bevolking koos – gebrainwasht door propaganda – hun kant en wachtte af wat er gebeuren zou. Het Malieveld bleef leeg. Er waren ook mensen tegen de oorlog en er werd zelfs een heuse Nederlandse Anti-Oorlog Raad (NAOR) opgericht. Een soort initiatief van toenmalige BN’ ers, alleen dan zonder Amsterdammers en communisten. Zo’n twintigduizend Nederlanders hadden zich inmiddels aangesloten. De Amsterdamse sectie vond echter dat veel meer landgenoten, en zeker Amsterdammers, zich erachter moesten scharen en vroeg zich af, waarom men zo onverschillig was. (Kremers, 2011) Onverschilligheid. Waar hebben we dat eerder gehoord? Er waren zelfs figuren in de samenleving te vinden die zich bekommerden om de Duitse deserteurs. Moest Nederland die opvangen en werk aanbieden? En als je tegen was, werd je bestempeld als een egoïst. En zoals wij weten is de egoïst uit 1916 de nazi van 2018.

Het volk kwam in de Eerste Wereldoorlog pas in opstand toen er niks meer te eten was. Het volk had lege magen terwijl de boeren in Nederland hun aardappels liever aan de Duitsers verkochten, want die betaalde meer. Een beetje geld verdienen aan de vijand is nooit weg en trouwens iets typisch Nederlands. Vandaar de aardappeloproep van 1917. Een historische gebeurtenis, want als zelfs huisvrouwen boos worden en de straat opgaan, dan is er daadwerkelijk sprake van een opstand. Meestal zijn vrouwen onverschillig en bezig met yoga en mindfulness reality shoppen terwijl ze een quinoabessmoothie drinken.

Conclusie van dit alles is dat onverschilligheid, klikken en wegkijken diep geworteld zit in het DNA van de Nederlander. De bevolking weet niks en wat ze weten komt via propagandakanalen binnen. Als ze het weten, houden ze hun mond. De bevolking is verdeeld en het Malieveld blijft leeg. Voor altijd, welke mogendheid hier aan de politieke knoppen zit speelt geen rol. We komen pas in actie als de aardappels op zijn, dan pas stroomt het Malieveld vol.