Een weinig opgewekt onderwerp nu maar het werd wel tijd om onze geschiedkundige reeks hier een vervolg te geven. Tegen het einde van de 2e wereldoorlog werden de eerste concentratiekampen in het oosten door de Russen bereikt. Die waren vrijwel geheel verlaten en de voormalige bewoners waren op transport gezet (dodenmarsen) naar het Westen. Behalve het “gewone” concentratiekamp had je ook nog de vernietigingskampen. Die waren speciaal ingericht om zo snel mogelijk mensen te doden (vergassen) en te verbranden. Toen ze Auschwitz  bereikten waren daar nog maar 7650 inwoners waar dat er een jaar eerder nog meer dan 100.000 waren. De geallieerden troffen de eerste verschrikkingen aan bij het bevrijden van Buchenwald. De Nazi’s hadden ook hier geprobeerd sporen van de holocaust uit te wissen. De bewakers probeerden de vele lijken te verbranden maar dat was slechts deels gelukt. Hier waren niet zoals in Auschwitz verbrandingsovens. Generaal Patton liet 1000 inwoners van een nabij gelegen dorp komen en dwong hen de verschrikkingen te bekijken. Veel Duitsers beriepen zich er later op niks van de wreedheden tijdens de jodenvervolging te hebben geweten. Wir haben das nicht gewusst…

Na de oorlog werd bekend dat er al plannen waren gemaakt voor nog veel grotere kampen. Met een nog ruimere ‘verwerkingscapaciteit’ die ook de Slavische volkeren hadden moeten opruimen. Wil je hier meer over weten duik dan eens in de Nieuwe Orde (Neuordnung Europas). De plannen van de Duitsers voor heel Europa. En anders doen wij dat hier binnenkort weleens.