Youri kijkt achterom en ziet zijn vrouw en twee zonen naast de rails lopen. Zijn dochter, de oudste van zijn kinderen, hoeft deze vlucht niet meer mee te maken. Zij is gedood door een granaat toen ze uit school liep. Een aanslag van, ja van wie eigenlijk? Wat doet het er toe, zijn dochter, zijn oogappel, zij die zo goed kon leren in de familie, is er niet meer. Het gezin is een van zijn belangrijkste organen kwijt, niet kritiek genoeg om te sterven, maar te belangrijk om zonder door te kunnen leven. “O lieve Heer,” bidt hij in zijn hart, “Stopt U toch alstublieft al dit geweld en zorg voor mijn gezin onderweg naar een vredig bestaan!” De Heer antwoord niet. Toch weet Youri, sinds hij christen is geworden, dat de God van Abraham de ware God is. Ondanks dat hij en zijn gezin op de vlucht moeten voor het geweld van de Islam, weet hij, dat God het beste met hem voor heeft. Zijn dochter heeft Hij deze reis bespaard.

Youri kijkt nogmaals achterom en ziet dat zijn vrouw Mimi, Fadil en Ismael vermoeid raken. Hun gekromde lichamen van moeheid tekenen een silhouet op de enorme oranje schijf, die langzaam uit de aarde omhoog wordt geduwd. Ze hebben de hele nacht doorgelopen, misschien moesten ze nu toch maar wat gaan rusten.

Ondertussen richt de woede van steeds meer Nederlanders tegen de lokale overheden, die aankondigen vluchtelingen te willen opvangen. Gelukszoekers zoals ze in de volksmond worden genoemd. Als argument wordt steeds vaker de kwantiteit ten opzichte van de hoeveelheid lokale bewoners aangevoerd. Mensen roepen dat asielzoekers hun dochters zullen verkrachten, hoewel de kans dat de verkrachter van je dochter in je eigen kenniskring zit vele malen groter is. Denk aan het verhaal van Marianne Vaatstra, waarbij menigeen er van overtuigd was dat een asielzoekers hier wel verantwoordelijk voor moest zijn. De werkelijkheid is misschien minstens zo schokkend, want wie kun je nog vertrouwen in deze samenleving? Er verschijnen verhalen in de media over gestolen koi-karpers op de barbecue. En op ikwasinharen.nl verschijnt een week eerder een verhaal over zwanen. Zwanen die zouden zijn vermoord door twee asielzoekers. Zowel de zwanen als de koi-karpers hebben nooit echt geleefd, behalve in de onderbuiken van ons Nederlanders.

IWIH gaat niet wijzen in deze discussie naar wie er goed of fout is. IWIH heeft nooit de bedoeling gehad om vluchtelingen nog zwarter te maken dan ze al zijn. Eigenlijk doet IWIH’s mening er totaal niet toe in deze discussie. Maar IWIH is wel geschrokken van hoe makkelijk mensen iets voor waarheid aannemen, zolang het maar binnen hun eigen straatje past. Hoewel het verhaal op het eerste gezicht misschien wel echt gebeurd kon zijn, zaten er in het stukje een aantal aanwijzingen, dat er werd geh0axt. De bewoners willen anoniem blijven in verband met represailles, maar hun voornamen en straatnaam worden wel genoemd in het stuk. De anonimiteit is er dan toch al redelijk vanaf. De namen Leni en George bevatten de letters L E G O G E N waar met een beetje husselen het woord ‘gelogen’ van te maken valt. Het klooster in Heerlen ligt 6,5 kilometer lopen vanaf de vijver. Knap als je met een zwaan over je rug tot twee keer ongezien naar het klooster loopt. En de foto van de vijver was wel echt aan de Burettestraat in Heerlen genomen, maar op de foto die Leni gemaakt heeft van de zwanen, is duidelijk te zien dat de zwanen zich in heel ander water bevinden.

Voor veel Twitteraars bestond er geen enkele twijfel en zijn de zwanen gewoon op brute wijze vermoord. Bij de PVV hebben ze twee minuten stilte gehouden voor de zwanen en nog een minuut extra omdat Dion Graus helemaal van streek was. Edjesvlog vindt het verhaal van de zwanen zo intrigerend, dat hij het verhaal 1 op 1 heeft gekopieerd, zonder enige bronvermelding, alsof IWIH dat in opdracht van hem geschreven heeft. Voor de linksmensch was  het ook niet gemakkelijk: sta je aan de kant van de vluchteling of neem je het op voor de zwanen? Gelukkig blijkt het allemaal niet waar te zijn. Happy end? Of toch een soort schuldgevoel?

De bedoeling van IWIH met dit stuk was om aan te tonen hoe makkelijk het is om je te laten meeslepen door de verhalen in de media. De geloofwaardigheid van IWIH’s zwanen werd nog eens vergroot toen bleek dat er koi-karpers waren geroosterd. Voor iedereen die in de h0ax getrapt is, wees niet verbitterd op IWIH, maar wees waakzaam op wat je leest. Ook IWIH zelf zou zorgvuldiger met zijn bronnen om moeten gaan, want hij was er zelf waarschijnlijk ook met open ogen ingetuind. Neem dus niet alles zo maar klakkeloos aan, zeker niet als het slechts van ene bron afkomstig is. Rest IWIH niets meer verder dan alleen Leni en George nog heel veel sterkte toe te wensen met het verwerken van het verlies van hun zo geliefde zwanen en te bedanken voor hun gastvrijheid.

Gezegende kerstdagen!